Bize getmeyek... Gerek, Bobo bilmesin...
Ravik onun üzüne baxdı:
– Bobonun bundan xeberi yoxdur?
– Var... Başqalarını bilir. Axı göz qoyur! – Qız gülümsedi. – Lap uşaq kimidir, ele bilir, qazancımı ondan gizledeceyem. Ancaq sizden pul istemirem...
– Bobo ona göre bilmesin?
– Ona göre yox! Görse, qısqanacaq. Qısqananda da vehşiye dönür!
– Hamıya qısqanır?
Lüsyen teeccüble ona baxdı:
– Xeyr, hamıya qısqanmır. Bilir ki, puldan ötrüdür.
– Qısqanclıq pulsuz olanda baş qaldırır?
– Ona göre yox... Bilende ki, arada ayrı şey de var...– O, yene duruxdu.–Bilende ki, üreyim...
Qız gözlerini yere dikdi. Ravik onun stolun üstünde özüne yer tapa bilmeyen ellerinden yapışdı:
– Lüsyen, – dedi, – çox sağ ol ki, gelib görüşdün. Çox sağ ol ki, menimle getmek isteyirsen! Sen qeşeng qızsan, memnuniyyetle aparardım. Ancaq ne vaxtsa teşrih elediyim qadınla yata bilmerem... Meni başa düşürsenmi, Lüsyen?!
Qız qara, uzun kirpiklerini qaldırıb, telesik başını terpetdi:
– Beli, – deyib ayağa durdu. – Onda gedim...
– Helelik, Lüsyen, salamat qal. Özünü gözle, bir de xestelenme...
– Yaxşı...
Ravik kağıza nese yazıb ona verdi:
– Yoxundursa, bundan al, – dedi, – en yaxşı dermandır. Pulun hamısını da Bobaya verme!
Qız gülümseyib başını terpetdi. O da, Ravik de bilirdi ki, hamısını verecek. Lüsyen adamların arasında gözden itene kimi Ravik onun arxasınca baxdı, sonra işare ile xidmetçini çağırdı. Göy şlyapalı qadın yene yolunu onun yanından saldı. Her şeye göz qoymuşdu. Elindeki qatlanmış qezetle özünü yelleye-yelleye qayırma dişlerini ağardırdı:
– Sen ya impotentsen, ya da nataraz, ezizim! – Ravike çatanda mehribanlıqla dillendi. – Çox sağ ol, sene müveffeqiyyetler...
Ravik durub, bürkülü qaranlığa qarışdı. Şeherin başı üzerinde tez-tez şimşek çaxsa da, hava sakit idi. «Luvr» muzeyinin qapısından işıq gelirdi. Açıq idi. İçeri girdi...
Muzey bu gün gece yarıyacan işleyirdi. Bezi zallardan işıq gelirdi. O, gur işığa qerq olmuş neheng qebre oxşayan Misir pavilyonuna keçdi. Üç

<< 1 ... 255 256 [257] 258 259 ... 402 >>