berk-berk onun qolundan yapışdı. Haake hele de orada dayanmışdı.
– Otur! Birce saniye de otur!
– Yox!
Joan dartındı, Ravik de buraxdı. Hay-küy salmaq istemirdi. Joan iri addımlarla stolların arasından keçib qapıya teref getdi. Haake onun arxasınca baxdı. Sonra baxışlarını asta-asta geriye, Ravike sarı dönderdi ve yene tezeden Joan geden terefe çevirdi. Ravik oturdu. Qan beynine vurdu. Pulqabını çıxardı, sanki, nese axtarırdı. Hiss eledi ki, Haake stolların arası ile ona teref gelir. Biganelikle eks terefe baxdı, yoxsa baxışları toqquşa bilerdi.
Gözleyirdi ve bu gözlemek de ebediyyetin özü qeder uzun çekirdi. Qefleten onu dehşetli bir qorxu bürüdü. Birden Haake qayıtmış olsa, neyleyer?! Tez o terefe çevrildi. Haake görünmürdü. Dünya başına fırlandı.
– İcaze olar? – Kimse lap yanında soruşdu.
Ravik eşitmedi. Gözleri qapıda idi. Haake içeri qayıtmamışdı. «Tez qalxmaq lazımdır! Dalınca qaçmaq, mütleq tutmaq lazımdır!» Arxadan yene ses eşidildi ve geri dönende döyüke-döyüke qaldı. Haake arxa terefden gelib onun yanında dayanmışdı, bayaq Joan oturan boş stula işare edirdi:
– İcaze olar? Bütün stollar tutulub, yoxsa...
Ravik başı ile: «he», – dedi, çünki danışmağa heyi qalmamışdı. Bayaq beynine vuran qan indi geri süzülürdü. Hey axır, axırdı ve sanki, stolun altına tökülürdü, bedeni boş kise kimi dik dayana bilmirdi. Küreklerini berk-berk söykeneceye sıxdı. Gözü, içinde süd kimi maye olan qedehi birteher seçe bildi. Götürüb içdi. Qedeh daş kimi idi. Onu tutan eline baxdı: titremirdi. Titreyen damarları, ezeleleri idi...
Haake «Finşampan» konyakı sifariş verdi. Dedi ki, köhnesi olsun. Fransızca çetin, özü de alman lehcesinde danışırdı. Ravik işare ile qezetsatan oğlanı çağırdı, «Pari suar» istedi. Oğlan qapıya teref baxdı. Qezetsatan arvadın hemişe orada dayandığını bilirdi. Bükülmüş qezeti gizlice Ravike uzatdı, pulu alıb aradan çıxdı.
«Tanımış olar! – Ravik üreyinden keçirdi. – Yoxsa niye durub gelirdi?!»
Bunu gözlemirdi. İndi elac ona qalırdı ki, dayanıb

<< 1 ... 270 271 [272] 273 274 ... 402 >>