Haakenin ne edeceyini gözlesin, ona uyğun da hereket etsin... Qezeti götürüb başlıqlara baxdı, sonra qatlayıb stolun üstüne qoydu. Haake ona baxırdı...
– Gözel gecedir,–bunu Haake almanca dedi. Ravik başını terpetdi. Haake gülümsedi:
– Gözlerime söz ola bilmez, düzdür?
– Deyesen...
– Sizi evvelce içeride gördüm.
Ravik diqqetini toplayıb, biganelikle başını terpetdi. Sinirleri tarımlanmışdı, Haakenin niyyetini heç cür başa düşe bilmirdi. Ravikin gizlince Fransaya keçdiyini bilmezdi. Ancaq, ola bilsin, gestapo bunu da bilirdi... Eybi yox, hele vaxt var...
– O deqiqe tanıdım, – Haake dillendi.
Ravik döyüke-döyüke onun üzüne baxırdı...
– Çapıqdan tanıdım! – Haake Ravikin alnına işare etdi. – Bildim ki, telebe cemiyyetinin üzvü olmusunuz. Demeli, almansınız. Ya da Almaniyada oxumusunuz.
Bunu deyib, Haake güldü. Ravikin gözü hele de onun üzünde idi. Ola bilmezdi! Lap gülünc idi! Gerginlik o deqiqe yoxa çıxdı, derinden nefes aldı, yüngülleşdi. Haake onu tanımamışdı. Ele bilmişdi ki, alnındakı çapıq telebe duelinde olub. Ravik de güldü. Haakeye qoşulub güldü. Gülmeyini saxlamaq üçün de yumruqlarını ele sıxdı ki, dırnaqları etine yeridi...
– Düz tapdım?–Haake memnun halda soruşdu.
– Beli, düz tapmısınız.
Alnındakı çapığın tarixi yadına düşdü. Onu gestaponun zirzemisinde, Haakenin gözleri qabağında elemişdiler. Qan gözlerine, ağzına dolurdu. Haake ise indi deyirdi ki, telebe duelinde olub ve bunu tapması ile de öyünürdü...
Xidmetçi Haakenin konyakını getirdi. O, lezzetle qedehi iyledi.
– Konyaklarına söz ola bilmez, – dedi, – entiqe olur! Qalan şeylerde...–Ravike göz basdı – ölke batır. Borc içinde boğulur. Bunlarınkı dinc ve yüngül heyatdır. Bizimle bacarmayacaq!
Ravike ele gelirdi ki, danışa bilmeyecek. Ele bilirdi ki, danışsa, elindeki qedehi stola çırpacaq, şüşe qırıqlarının hamısını onun gözüne soxacaq... Ehtiyatla daş kimi ağır qedehi götürdü, axıracan içdi, sakitce qaytarıb yerine qoydu.
– Bu, nedir? – Haake soruşdu.
– «Perno». «Absent» evezidir.
–

<< 1 ... 271 272 [273] 274 275 ... 402 >>