olmaz!»
– Heç birinde olmamısınız?
– Bir neçesinde olmuşam. Elbette, tanışlıq meqsedile getmişem. Bu xalq hara yuvarlanır? Çox güman ki, men hele yaxşılarında olmamışam. Elbette, ehtiyat eledim, adam ele yerlerde tez ilişer.
Ravik başını terpetdi:
– O sarıdan narahat olmağa deymez. Burada ele yerler var ki, ora turist ayağı deymir.
– Elesini tanıyırsınız?
– Elbette, lap üreyiniz isteyen kimi.
Haake ikinci konyakı da içdi. Lap arxayınlaşdı. Almaniyadakı engeller burada yox idi. Ravik gördü ki, o heç neden şübhelenmir ve dedi:
– Ele men özüm de bu gün bir az eylenmek isteyirdim.
– Doğrudan?
– Beli. Herden eleyirem... Adam bacardığı qeder çox görüb-götürmelidir.
– Düzdür! Çox düzdür!
Haake onu birce anlığa donuq nezerlerle süzdü. «Serxoş elemek lazımdır,–deye Ravik üreyinden keçirdi.–Başqa cür alınmasa, serxoş eleyib qaranlıq yere çekmek lazımdır!»
Haakenin üzündeki ifade deyişdi. Serxoş deyil, sadece olaraq, fikre gedibmiş...
– Heyif!–nehayet dillendi.–Men de gederdim!
Ravik dinmedi. Onu hürkütmek olmazdı.
– Bu gün Berline qayıtmalıyam, – deye Haake saatına baxdı.–Saat yarım vaxtım qalıb.
Ravik halını pozmadı. «Men de gederem, – üreyinden keçirdi.–Yeqin, hansı mehmanxanayasa düşüb... Evde qalmaz... Onunla otağına gederem, içeridece işini bitirerem...»
– İki tanış gelesidir, onları gözleyirem. – Haake sözüne davam etdi.–İndi gelirler. Onlar da menimle gedirler. Çamandanları vağzala qoymuşam. Buradan birbaş ora gedeceyik.
«Elden çıxdı!–Ravik üreyinden keçirdi. Niye tapançanı götürmedim? Men axmaq niye ele bildim ki, onda yanılmış olaram? İndi küçeye çıxan kimi vurardım, qaçıb metroda gizlenerdim...»
– Heyif!–Haake yene teessüflendi. – Ancaq eybi yoxdur, belke, gelen defe getdik. İki hefteden sonra yene buradayam.
Ravik derinden nefes aldı:
– Olsun,–dedi.
– Harada yaşayırsınız? Gelen defe zeng vurardım.
– «Prins de Qall» mehmanxanasında. Ele bu küçededir.
Haake cib defterçesini çıxarıb, ünvanı yazdı. Ravik defterçenin yumşaq deriden

<< 1 ... 274 275 [276] 277 278 ... 402 >>