tetbiq etmek lazımdır...– O durub, elini Ravike uzatdı. – Helelik, cenab fon Horn, sizinle tanış olduğuma çox şadam. İki hefteden sonra zeng vuracağam,–deyib gülümsedi.–Şübhesiz ki, her şey aramızda qalacaq.
– Sözsüz! Zeng vurmağı unutmayın.
– Unutmaram. Men bir defe gördüyüm sifeti, verdiyim vedi heç vaxt unutmuram. Özüme reva bilmerem, senetim beledir.
Ravik onunla üzbeüz dayanmışdı. Ona ele gelirdi ki, indi beton bir divarı yarmalıdır. Sonra Haakenin elini öz elinde hiss eledi. Onun eli balaca ve heddinden artıq yumşaq idi.
Haake gedenden sonra ne edeceyini bilmeyib, bir anlığa yerinden terpenmedi. Sonra oturdu. Hiss eledi ki, titreyir. Bir az oturandan sonra pulunu verib çıxdı. Haake geden terefe üz qoydu. Birden yadına düşdü ki, o, iki dostu ile taksiye mindi. Onda dalınca getmeyin menası yox idi. Haakeye hansı mehmanxanaya düşdüyünü demişdi. Onu tesadüfen başqa yerde görse, şübhelenerdi. Ravik qaldığı mehmanxanaya qayıtdı.
***
Morozov dedi:
– Çox ağıllı hereket elemisen.
Onlar Ron-Puen küçesindeki kafelerden birinde oturmuşdular.
Ravik sağ eline baxdı. Onu bir neçe defe araqla yumuşdu. Özü bilirdi ki, sefehlik eleyir, ancaq yumasa, döze bilmezdi. Elinin derisi indi perqament kimi qupquru olmuşdu.
– Başqa cür hereket etmiş olsaydın, sefehlik olardı. Yaxşı ki, yanında heç ne yox imiş.
– He,–deye Ravik inamsız sesle dillendi.
Morozov onun üzüne baxdı:
– Sen o qeder de axmaq deyilsen ki, qetl üstünde, ya da ona cehd elediyine göre mehkemeye düşesen.
Ravik cavab vermedi.
– Ravik!–Morozov elindeki şüşeni acıqla stolun üstüne qoydu.–Xeyalperver olma!
– Xeyalperver deyilem. Niye başa düşmürsen, üreyime damıb ki, onu elden qaçırtdım. İkice saat evvel görseydim, gizli bir yere çekerdim, ya da başqa cür eleyerdim...
Morozov qedehlere araq süzdü:
– Bunu iç, araqdır... Ona yene rast geleceksen.
– Belke de, gelmedim.
– Tapacaqsan! O özü gelecek. Ele qarmaq

<< 1 ... 276 277 [278] 279 280 ... 402 >>