yaxın çekdiler. Sonra meyiti götürüb, onun üstüne qoydular. Onlar bunu çox celd, işgüzarlıqla elediler. Ravik qadına yaxın dayanmışdı ki, birden huşunu itirer. Sanitarlar meyitin üzünü örtmemiş, eyilib ketilin üstündeki madonna fiqurunu götürdü, qadına gösterdi:
– Deyesen, sizinkidir. Götürmek istemirsiniz?
– Xeyr.
Ravik fiquru ona uzatsa da, qadın götürmedi. Ravik balaca çamadanı açıb, fiquru ora qoydu.
Sanitarlar meyitin üzüne melefe çekdiler, xereyi götürdüler. Qapı ensiz, dehliz de dar idi. Onlar birteher sivişdirmek istediler, ancaq alınmadı. Xerek ilişirdi.
– Xereksiz çıxarmaq lazımdır, – onlardan yaşlısı dillendi. – Xerekde getmeyecek. – O, Ravike baxdı. Ravik de qadına teref döndü:
– Gedek aşağıda gözleyek.
Qadın başını buladı.
– Yaxşı, – Ravik sanitarlara teref döndü: – Nece lazımdırsa, ele de eleyin.
Sanitarlardan biri meyitin ayağından, biri de başından yapışıb onu döşemenin üstüne qoydular. Ravik nese demek istedi, qadının üzüne baxdı. O heç qımıldanmırdı. Ravik de dinmedi. Sanitarlar boş xereyi apardılar. Tezeden qaranlıq otağa qayıdıb, meyiti de araqaranlıq dehlize çıxardılar. Pillekenlerden keçirmek üçün onu çox yuxarı qaldırası oldular. Meyitin ağırlığı onları terletmiş, pörtdürmüşdü. Ravik onlar aşağı düşenecen gözledi, sonra otağa qayıtdı.
Qadın pencerenin qabağında dayanıb, çöle baxırdı. Maşını küçede saxlamışdılar. Sanitarlar meyiti ele tulladılar ki, ele bil, çörekçi peçe çörek atdı, sonra da özleri mindiler. Motor uğuldadı, sanki kimse torpağın altından qışqırdı ve maşın döngede gözden itdi.
Qadın geri döndü.
– Gerek, aşağı düşeydiniz… – Ravik dillendi. – Bunlara nahaq baxdınız.
– Gede bilmezdim. Ondan qabaq düşe bilmezdim. Meni başa düşürsünüz?
– Beli! Gelin bir qedeh de için.
– Xeyr!
Polisle sanitarlar gelende Veber işığı yandırmışdı. Meyit çıxandan sonra otaq, ele bil, böyümüşdü. Böyümüşdü ve sanki, ölmüşdü. Deyerdin, meyit gedib, ölüm ise qalıb…
– Bu mehmanxanada qalacaqsınız? Çox güman ki, qalmazsınız?
– Xeyr.
–

<< 1 ... 27 28 [29] 30 31 ... 402 >>