sepsisden qorumaq üçün hisse-hisse sterile olunmuş tenziflere bükdü, axırda zedelenmiş yeri tapdı. Sonra uşaqlığın yan-yöresine de hemin tenziflerden düzdü, dodaqaltı Vebere dedi:
– Hamilelik qarın boşluğundadır. Bura baxın, yarısı uşaqlıqdadır, yarısı da boruda. Onu da çox qınamaq olmaz... Nadir tesadüfdür. Ancaq buna baxmayaraq...
– Ne?–Düran cerrahiyye stolunun baş terefindeki ekranın arxasından soruşdu.–Ne dediniz?
– Heç ne,–deye Ravik bağırsağı iki terefden sıxdı, ortada qalan yeri kesib götürdü, sonra ucları ağız-ağıza qoyub, celd hereketle tikdi, maili anostomiya eledi.
Bele iti işlemesi özüne de lezzet verirdi. Düran yaddan çıxmışdı. Borunu da, ona birleşen qan damarlarını da sıxdı, borunun ucunu kesdi. Sonra uşaqlığı kesib götürmeye başladı. «Niye bele az qanayır?–Üreyinden keçirdi.– Niye heyatın kimese ömür bexş eden möcüzesini kesib götürende adamın üreyi ondan çox qanayır?!»
İndi burada uzanmış insan ölmüşdü. O dirilib yaşaya biler, ancaq, eslinde, ölü kimi olacaq. Nesil ağacının qurumuş budağıdır, çiçek açacaq, lakin beher lezzeti görmeyecek. Bir vaxtlar derin-derin, qalın-qalın meşelerde neheng insanabenzer meymunlar yaranıb ve sonralar min-min neslin süzgecinden keçib, zerifleşib. Bir az sonra misirliler uca-uca mebedler tikib, Elladanın çiçeklenme dövrü başlayıb... Hemin müemmalı qan nesilden-nesle keçib ve axırda bu gözel qadın yaranıb. Ancaq o, boş sünbül kimi bar vermeyecek, öz qanını heç kime, ne oğluna, ne de qızına keçire bilmeyecek. Düranın qaba elleri bu zenciri qırmışdı. Bes Düranın özü de hemin min-min nesilden törememişdimi? Ellada da, İntibah dövrü de onun özünü, tekesaqqalını yaratmaq üçün çiçeklenmemişdimi?
– Eclaf...
– Ne?–Veber soruşdu.
Heç, boş şeydir...
Ravik dikeldi:
– Qurtardı...
Ravik evvelce saralmış meşum sifete, işım-işım işıldayan saçlara, sonra da vedrenin içindeki qana belenmiş tenziflere baxdı. Bu sifeti gözelleşdiren hemin qan idi... Axırda da Dürana baxdı...
– Qurtardı, – deye bir de tekrar eledi.
Düran

<< 1 ... 283 284 [285] 286 287 ... 402 >>