bihuşdarını kesdi. Ravikin üzüne baxa bilmirdi. Gözleyirdi ki, tibb bacıları xereyi getirsinler. Axırda da heç ne demeyib, onların dalınca getdi. Ravik Vebere teref döndü:
– Sabah ondan beş min frank da elave isteyecek. Deyecek ki, ölümden qurtarıb...
– İndiki görkeminden elesine oxşamır.
– Bir gün az vaxt deyil. Peşmançılığın da ömrü az olur. Xüsusile ortada qazanc söhbeti olanda...
Ravik ellerini yudu. Elüzyuyanın yanındakı pencereden baxanda gördü ki, üzbeüz evin penceresinde etirşah gülleri çiçek açıb ve onların altında da bomboz bir pişik oturub...

Gece saat birde Düranın xestexanasına zeng vurdu. «Şehrizad»dan danışırdı. Növbetçi tibb bacısı dedi ki, qadın yatır. İki saat bundan evvel halı pis olub. Veber orada imiş ve ağrıkesen derman vurub. Deyesen, indi her şey qaydasına düşüb...
Telefon köşkünün qapısını açanda keskin etir qoxusu üzüne vurdu. Saçlarını sarı renge boyamış bir qadın paltarını xışıldada-xışıldada, adama «gel-gel» deye-deye dehlizin o başındakı ayaqyoluna teref gedirdi. Xestexanadakı qadının sarı saçları ise süni deyildi. Qızılı renge çalır, işım-işım işıldayırdı... Siqaret yandırıb, zala qayıtdı. Rus xoru özünün hemişeki «Qara gözler» mahnısını oxuyurdu. Onlar bu mahnını iyirmi il idi ki, dünyanın her yerinde oxuyurdular «Facie iyirmi il davam eleyende, onun komediyaya çevrilmek qorxusu olur! – Ravik üreyinden keçirdi. – Esl facienin ömrü qısa olsun gerek!»
– Bağışlayın,–deye o, Ketden üzr istedi, – zeng vurmalı idim.
– Her şey qaydasındadır?
– Helelik eledir.
«Niye soruşur?–Ravik teşvişe düşdü. – Axı özünün veziyyeti heç de yaxşı deyil?!»
– Arzunuza çatdınız? – deye o, araq dolu qrafini gösterdi.
– Xeyr.
– Xeyr?
Ket başını buladı:
– İndi yaydır, – dedi. – Yayda adam gece restoranlarında yox, açıq havada, artırmada oturar. Mene qalsa, lap ele çor vurmuş ağacın yanında da oturmaq olar. Qoy dörd terefine de demir hasar çekilmiş olsun...
Ravik başını qaldıranda baxışları Joanla toqquşdu. Çox güman ki, o, zeng vurmağa gedende

<< 1 ... 284 285 [286] 287 288 ... 402 >>