balına gedersiniz?
– Bu, ne olan şeydir? Birinci defedir eşidirem.
Ket kresloya oturdu. Kreslo çox böyük idi, onu daha da arıq gösterirdi, lap Çin reqqasesine oxşayırdı. Qaşları çatılmışdı.
– Manfor balı Parisin yüksek cemiyyeti üçün yay mövsümünün en böyük hadisesi hesab olunur. Gelen cüme günü Lüiz Manforun evinde başlayıb, bağında qurtaracaq. Bu da size heç ne demir?
– Heçce ne...
– Menimle gedersiniz?
– Meni ora buraxarlar?
– Devetname taparam.
Ravik onun üzüne baxdı:
– Çox vacibdir, Ket?
– Men getmek isteyirem... Ancaq tek yox...
– Men olmasam, tek gederdiniz?
– Beli. Evvelce getdiyim adamların heç biri ile gede bilmerem. Daha döze bilmirem. Bilirsiniz niye?
– Beli...
– Bu, menim Parisde en gözel, hem de axırıncı bayramım olacaq. Son dörd ilde hemişe getmişem. İndi sözünüz nedir?
Ravik Ketin ne üçün onunla getmek istediyini bilirdi. Bilirdi ki, özünü inamlı hiss edir. Ona göre de «yox» deye bilmezdi...
– Gederem, Ket. Mene xüsusi devetname de lazım deyil. Zennimce, tek gelmeyeceyinizi deseniz, kifayet eleyer.
– Eledir. Teşekkür edirem, Ravik! Bu saat Sofi Manfora zeng ederem.
Ravik durdu:
– Onda cüme günü gelib götürerem. Ne geyeceksiniz?
Ket gözlerini qaldırıb onu süzdü. Gur işıq onun başına yapıxmış saçlarında berq vururdu. «Lap kertenkele başına oxşayır...–Ravik üreyinden keçirdi –Ölümqabağı yetkinliyin bu cür zerif, soyuq, amansız gözelliyi heç sağlamlığın özüne de qismet olmur...»
– İndiyeçen üreyimden keçenlerin biri de ele bu idi...– Ket azacıq tereddüdden sonra dillendi. – Maskarad balıdır. Ravik, XIV Lüdovikin saray bağında keçirilecek...
– Allah, sen saxla!–Ravik tezeden oturdu.
Keti gülmek tutdu. Bu gülüş saf, mesum uşaq gülüşü idi.
– Yaxşı konyakım var, Ravik, içirsiniz?
Ravik başını buladı:
– Gör camaat neler fikirleşib tapır!
– Her il buna benzer müsamireler düzeldilir.
– Bu, o demekdir ki, men de...
– Her şey menim boynuma...–Ket telesik onun sözünü kesdi.–Siz narahat olmayın, kostyumu özüm taparam. Sade

<< 1 ... 286 287 [288] 289 290 ... 402 >>