getmez. Hele qonaqların arasında da, şübhesiz, xefiyyeler olacaq...
– Bal paltarında?
– Ola bilsin... Niye soruşursunuz?
– Bilmeyim yaxşıdır, yoxsa Rotşild zümrüdlerini oğurlamaq isteyirdim.
Ket pencerenin şüşesini bir az aşağı saldı:
–Bilirem, darıxacaqsınız, –dedi, – ancaq bu defe elimden çıxa bilmezsiniz...
– Xeyr, darıxmaram. Eksine, yaxşı olacaq, çünki ele özüm de bu gün getmeye yer axtarırdım. Orada içmeye bir şey olacaq?
– Deyesen, olacaq. Olmasa da, baş lakeye birce işarem besdir... Aramız çox yaxşıdır.
Nümayişçilerin addım sesleri eşidilirdi. Onlar nizamsız, istedikleri kimi yeriyirdiler. Küçeden, sanki, nümayişçiler deyil, bir deste yorğun-arğın adam keçirdi...
– Ravik, eger seçmek imkanınız olsa, yaşamaq üçün hansı esri götürerdiniz?
– Bu esri. Yoxsa, men çoxdan ölmüş olardım ve axmağın biri de indi menim bu kostyumumu geyib bala gederdi...
– Onu demirem, Ravik. Dediyim odur ki, hansı esrde tezeden yaşamaq isterdiniz?
Ravik kostyumunun mexmer qollarına baxdı:
– Sözümden dönen deyilem, – dedi, – öz esrimizde. Bilirem, en iyrenc, en qanlı, en sefeh, en simasız, en qorxaq, en natemiz zemanedir, ancaq bunlara baxmayaraq, yene götürerdim.
– Men ise yox! – Get ellerini qoynuna qoydu, sanki üşüyürdü. Yumşaq zerxara dirseklerini uddu...–Bu esri heç götürmezdim. XVII esr, ya da bir az ondan qabaq yaxşıdır... Hansı olur olsun, teki bu olmasın! Lap son aylarda gelmişem bu qerara. Evveller heç bu haqda düşünmezdim. – O, şüşeni tamamile aşağı saldı.–Gör ne istidir! Hem de bürkü! Nümayiş qurtarmadı?
– Qurtarır. Lap az qalıb, sonu görünür.
Kambron küçesi terefden gülle sesi eşidildi. Tinde dayanmış polisler o deqiqe velosipede mindiler. Qadın feryadı eşidildi. Desteden qefil bir uğultu qopdu. Velosipedli polisler ellerindeki deyeneyi yellede-yellede özlerini nümayişçilerin arasına vurdular.
– Ne oldu? – Ket qorxa-qorxa soruşdu.
– Heç ne, hansı maşınınsa tekeri partladı.
Sürücü geri döndü. Onun rengi qaçmışdı.
– Bu...
– Sürün!–Ravik ona aman

<< 1 ... 297 298 [299] 300 301 ... 402 >>