onları ortaya çekib, telesik açdılar.
Haradasa bir-iki şam yandırmışdılar. Bayırda çaxan şimşeklerin qığılcımları onların zeif işığına qarışanda adamların sifeti birce anlığa saralır, meyit rengine çalırdı. Sonra ildırım çaxır, otaqdakı ses-küyü öz gurultusunda itirib-batırır, birce anlığa otağa hakim kesilir, hamını qorxudurdu. Sonra şamların zeif işığı tezeden qayıdır ve özü ile canlanma, bürkü getirirdi...
Ravik üstüne «Şampan» düzülmüş stollara işare etdi:
– Size de getirim?
– Xeyr, çox istidir.–Ket onun üzüne baxdı.–Bu da menim bayramım...
– Belke, yağış tez gesdi.
– Xeyr, kesmez. Kesse de, xeyri yoxdur, hamısını korladı. Bilirsiniz, indi ne isteyirem? Getmek...
–Yaxşı oldu, ele men de. Ele bil, indice Fransa inqilabı başlayacaq, sanskülötler böyürden çıxacaq...
Çox çetinlikle çıxa bildiler. Ketin paltarı ele köke düşmüşdü ki, deyerdin, bir neçe saat eyninde yatıb. Bayırda selleme qopmuşdu. Üzbeüz evlere, sanki, penceresinde seller-sular oynayan gül mağazasından baxırdın: suyun içinde üzürdü... Maşın onların qabağına geldi.
– Hara gedeceksiniz, Ket? Mehmanxanaya?
– Hele yox. Ancaq bu paltarda da heç yere getmek olmaz. Şeherde bir az fırlanaq.
– Oldu.
Maşın asta-asta Parisin qaranlığa bürünmüş küçeleri ile süzürdü. Yağış ara vermeden özünü maşına çırpır ve onun sesinden başqa heç ne eşidilmirdi. «Zefer tağı»nın bomboz kölgesi gümüş rengli yağışın arasından boylanıb yox oldu. «Yelisey çölleri»nde sıralanmış mağazaların vitrinleri min renge çalırdı. Ron-Puen küçesini gül-çiçek qoxusu, etir bürümüşdü ve o, tüstü-duman içinden baş qaldıran rengareng dalğaya oxşayırdı. Uzaqda qaralan «Konkor» meydanı tritanların, nehenglerin meskeni olan deniz kimi nehayetsiz idi... Rivoli küçesi öz işıqlı tağları ile onlara teref üzürdü ve sanki, Venesiyanın parıltısı birce anlığa qaçıb bura gelmişdi. Sonra Luvr muzeyinin bomboz, ezemetli binası, ucu-bucağı bilinmeyen heyeti, işıq süzülen pencereleri göründü. Daha sonra ise sahil parkı... Sakit axan çayların üstünde

<< 1 ... 301 302 [303] 304 305 ... 402 >>