asta-asta yırğalanan körpüler... Yükdaşıyan qayıqlar... Yedekçi geminin heraret, teselli dolu işığı... Bu işıq, sanki, öz heraretli qoynunda min-min qaçqına veten bexş elemişdi... Sena çayı... Bulvarlar avtobusla, ses-küyle, adamlarla, mağazalarla dolu idi. Lüksemburq sarayının demir barmaqlıqları, ondan bir az o terefde ise Rilkenin kövrek şeirlerini andıran park... Unudulmuş, sükuta qerq olmuş Monparnas qebiristanlığı... Tez-tez bir-biri ile kesişen qedim ensiz küçeler, evler, gözlenilmeden qabağına çıxan sakit meydanlar, ağaclar, külek döyen fasadlar, kilseler, ovulmuş abideler, küleyin yellendirdiyi fenerler, torpaqdan baş qaldırmış istehkamlara oxşayan balaca ayaqyolular, otaqlarını saathesabı kirayeye veren mehmanxanalarla dolu döngeler, hemin döngelerin arasında da qedim küçeler ve bu küçelerde de xalis rokoko, barokko üslubunda tikilmiş evler, Prustun romanlarında olduğu kimi, qaranlığa qerq olmuş darvazalar...
Ket künce qısılıb oturmuşdu ve susurdu. Ravik siqaret çekirdi. Ele bil, qaranlıq maşının içinde oturub, tüstüsüz siqaret çekirdi ve getdikce her şey öz gerçekliyini itirirdi. Sanki, bu gezinti de, yağışın altında sessiz-semirsiz süzen maşın da, bir-bir geride qalan küçeler de, bir künce qısılıb oturan qadın da, onun eynindeki qeyri-adi paltar da, bu paltarın üstünde sayrışan elvan işıqlar da, zerxaranın üstüne süst düşüb qalmış ölüm nişaneli eller de heqiqet deyil, xeyali Parisde hiss ve duyğularının, namelum, sebebsiz ayrılığın gövreklik dolu xeyali bir seyaheti idi...
Haake yadına düşdü. Onunla ne edeceyini deqiqleşdirmek istedi. Ancaq bir şey çıxmadı, sanki, yağış bütün fikir ve düşüncelerini yuyub aparırdı. Teşrih elediyi qadını, sonra da Rotenburqdakı yağışlı geceni, hemin geceni birlikde keçirdiyi qadını xatırladı. Onu tamam unutmuşdu. Bir de «Ayzenhut» mehmanxanası, hansı penceredense süzülen skripka sesi... 1917-ci ilde Flandriyanın laleli çöllerinde çovğuna düşüb ölmüş Romberq de yadına düşdü. O çovğun başqa çovğun idi ve alov kimi

<< 1 ... 302 303 [304] 305 306 ... 402 >>