püskürürdü, uğultusundan qulaq tutulurdu. Sanki, Allah yer üzündeki bendelerinden bezmişdi, onları ateşe tutmuşdu... Sonra hot-holtsda deniz niyadası batalyonundan bir esgerin qarmon çaldığını, hemin qarmonun sesindeki iniltini, sızıltını, dözülmez hesreti xatırladı. Yağışlı Roma, Ruanın nem şosesi, hebs düşergesi, ebedi noyabr yağışlarının döyeclediyi baraklar xeyalından bir-bir gelib keçdi... Ölmüş ispan kendlileri... Ağızları bir az aralı qalmışdı ve yağış da orada göllenmişdi... Klerin nem, aydın sifeti... Haydelberq universitetinin yasemen etrine bürünmüş yolu... Keçmişin sehirli çırağı... Oradan baş qaldıran nehayetsiz xatireler Parisin küçeleri kimi bir-bir arxada qalır, gah zeher olurdu, gah da teselli...
Siqareti söndürüb dikeldi. Daha besdir! Tez-tez geriye baxan adam ya gedib neyese deyer, ya da yıxılar...
Maşın Monmartrın döngeleri ile şütüyürdü. Yağış kesmişdi. Göyde gümüşü rengli buludlar ağır-ağır sürünür, gah da yeyinleşir ve boylu analar kimi balaca bir ay doğmağa telesirdi... Ket maşını saxlatdırdı. Onlar düşüb, bir neçe döngeni üzüyuxarı piyada qalxdılar, sonra tine buruldular...
İndi Paris ayaqlarının altında idi. Ucu-bucağı görünmeyen, işıqları sayrışan, sulara qerq olmuş Paris! Bu da onun küçeleri, meydançaları... Gecesi aylı, buludlu Paris! Bu da onun çelenge oxşayan bulvarları... Sarımtıl işığa belenmiş yamacları, qülleleri, damları ile özünü qaranlıqların qoynuna atmış Paris! Üfüqlerden esen külek, işıq saçan düzenlikler, gah ağaran, gah qaralan körpüler, Sena çayı, lap uzaqlarda onun üstünden oynayıb keçen şimşek, leysan yağış, maşınların saysız-hesabsız işıqları... Arı peteyi kimi qaynar heyatı ile geceni döyüşe çağıran, altından milyon-milyon çirkli arxlar keçen, torpağın altındakı üfunetden qidalanıb çiçeklenen, qoynunda xerçeng xesteliyi gezdiren, özü ise Mona Lizaya oxşayan Paris!
– Birce deqiqe meni gözle, Ket, gedim, içmeye bir şey alım.
Ravik yaxındakı meyxanaya girdi. Teze iç-ciyer kolbasasının iyi üzüne vurdu. Heç kim onun

<< 1 ... 303 304 [305] 306 307 ... 402 >>