eynindeki paltara fikir vermedi. Bir şüşe konyak, iki dene de qedeh götürdü. Xidmetçi tıxacı çıxarıb, onu tezeden şüşenin ağzına qoydu.
Ket yerinden terpenmemişdi. Eynindeki paltar lenger vuran semanın fonunda onu ele arıq gösterirdi ki, deyerdin, başqa esrden qalıb, Bostonda doğulub, İsveçde yaşayan amerikalı Ket deyil...
– Buyurun, Ket! Soyuğun da, yağışın da, tenhalıq qorxusunun da en yaxşı dermanı budur! Gelin bu şeherin sağlığına içek!
– İçek!–Ket qedehi götürdü.–Yaxşı ki, bura geldik Ravik. Dünyanın heç bir bayramı buna çatmaz...
O, qedehi başına çekdi. Ayın işığı çiyinlerine, paltarına, üzüne düşürdü.
– Konyak! Özü de yaxşısı!
– Eledir, Ket. Eger siz bunun dadını hiss edirsinizse, demek, her şey qaydasındadır.
– Bir qedeh de süzün! Sonra şehere qayıdaq, ikiniz de paltarımızı deyişek, «Şehrizad»a gedek. Bu gün sentimentallaşmaq, şerabdan mest olmaq, kövrelmek, heyatın en şirin eylenceleri ile vidalaşmaq isteyirem. Sabahdan filosofları oxuyacaq, vesiyyetname yazacaq ve özümü ölüme mehkum olunmuş adam kimi leyaqetle aparacağam!

Ravik mehmanxananın pillekeninde sahibe ile rastlaşdı. Qadın onu saxladı:
– Birce deqiqe vaxtınız olar?
–Elbette, buyurun.
Qadın onu birinci mertebeye getirdi, ehtiyat açarla otaqlardan birini açdı. Ravik gördü ki, burada adam yaşayır.
– Bu, ne demekdir?–deye soruşdu.–Bura niye hücum çekirsiniz?
– Bu otaqda Rozenfeld qalır... Çıxmaq isteyir.
– Axı men otağımı deyişmek istemirem?!
–Çıxmaq isteyir, ancaq son üç ayın pulunu vermeyib.
–Şeyleri ki buradadır, onları da siz vermeyin!
Qadın ikrahla çarpayının yanında böyrü üste qalmış açıq çamadanı ayağı ile iteledi:
– Burada ne var ki? Qiymetli heç ne yoxdur. Köhne çamadan, üzülmüş köynekler. Kostyumu da özünüz görürsünüz, ikice destdir. Hamısı bir yerde heç yüz franka da getmez...
Ravik çiyinlerini çekdi:
– Çıxmağını özü dedi?
– Xeyr! Ancaq bilinir... Bu gün üzüne dedim... Boynuna aldı! Dedim ki, sabaha qeder pulu tapıb versin. Pulunu vermeyen kirayeçini çox saxlaya

<< 1 ... 304 305 [306] 307 308 ... 402 >>