bilmerem.
–Yaxşı elemisiniz. Bes menlik burada ne iş var?
– Şekillere göre getirmişem. Bunlar da onundur. Deyir ki, çox qiymetlidir, pulu kirayeye çatar, hele artır da qalar. Bir bu şekillere baxın...
Ravik divarlara fikir vermemişdi. Başını qaldıranda çarpayının üzerinde asılmış Van Qoqun yaradıcılığının çiçeklendiyi dövrde çekdiyi «Arle menzereleri»ni gördü. Bir addım da ireli getdi, onun esli olduğuna şübhesi qalmadı.
– Baxanda adamın eti ürpeşir, düz demirem? – Qadın soruşdu.–Bu eyri-üyrü şeyler de guya, ağacdır! Hele bir buna da baxın...
Elüzyuyanın üstünde Qogen asılmışdı. Çılpaq cenublu qız tropik menzerenin fonunda...
– Ayaqlarına bax! – Sahibe rişxendle davam etdi. – Topuqları fil topuğuna oxşayır. Sir-sifetinden de giclik yağır... Hele onun bir duruşuna baxın! Bir şekil de var, yarımçıq qalıb...
Yarımçıq şekil Sezanın öz arvadının portreti idi.
– Ağzına baxın, eyridir. Yanaqlarına da reng çatmayıb... Gör ne ile menim başımı piylemek isteyir! Mendeki şekilleri görmüsünüz? Hamısı naturadan çekilib, ele bil, özleridir. Yemekxanadakı qış menzeresi, marallar... Onlar hara, bu zirzibil hara... Teher-töhüründen özü çekene oxşayır, ele deyil?
– Texminen, eledir.
– Men de ele bunu bilmek isteyirdim. Axı siz oxumuş adamsınız, bele şeylerden başınız çıxır. Heç çerçiveleri de yoxdur!
Şekillerin üçü de çerçivesiz asılmışdı. Çirkli divar kağızının üstünde başqa bir dünyaya açılan pencereye oxşayırdı.
– Heç olmasa, qızıl suyuna çekilmiş çerçiveleri olsaydı, götürerdim. Ancaq bu kökde... Deyesen, mene qalan axırda bu zirzibil olaçaq! Eceb güne düşdüm! Bu da yaxşılığın...
– İnanmıram ki, bunlar size lazım olsun.
– Bes neçe olacaq?
– Rozenfeld pulu tapıb verecek.
– Haradan tapacaq?–Qadın birden Ravike baxdı, üzünün rengi deyişdi.–Bunlar bir şeye deyer? Bezen beleleri çox qiymete minir.–O deqiqe hiss olundu ki, beyninde neyise götür-qoy edir.–İstesem, son ayın evezine birini götürerem. Hansını meslehet görürsünüz? Çarpayının üstündeki böyüyü?
– Heç birini.

<< 1 ... 305 306 [307] 308 309 ... 402 >>