sepiyaları idi... Heç kes resm eserine pul vermek istemirdi... Bunlar Amerikada menim heyatımı bir il uzadardı. Görürsünüzmü, indi üçce şeklim qalıb...– Onun sesinde derin bir hüzn vardı. – Dünen dörd idi... Bu viza mene en azı iki il ömür bahasına başa geldi! Belke de, üç il...
– Ancaq ele adamlar da var ki, dolanmağa heç şekilleri de yoxdur.
Rozenfeld sümüyü çıxmış çiyinlerini çekdi:
– Bu, teselli deyil...
Ravik etiraz etdi:
– Xeyr, doğrudan, eledir...
– Gerek, bu üç şekille müharibeni başa vuram. Müharibe de çox çekecek... Ravik dinmedi.
– Bunu kor yapalaq deyir,–Rozenfeld elave etdi.–Ancaq özü de Amerikanın kenarda qalacağına inanmır.
– Bes onda hara getmek isteyir? Daha yer qalmadı ki!
– Özü de deqiq bilmir. Könlünden Haiti keçir. Zenci respublikasının müharibeye qoşulacağına inanmır.–Rozenfeld tamamile ciddileşmişdi.–Ya da Hondurasa. Cenubi Amerikada kiçicik bir respublikadır. San Salvador... Belke de Yeni Zellandiyaya getdi...
– Yeni Zellandiyaya? Ora çox uzaq deyil?
– Uzaqdır?–Rozenfeld qüsseli-qüsseli gülümsedi.–Baxır haradan...

XXVII


Deniz... Dehşetli uğultusu ile qulaqları batıran deniz... Tükürperdici heyecan siqnalları... Siqnal vere-vere sulara qerq olan gemi... Gece... Ayıldıqca yavaş-yavaş doğmalaşan otaq, pencerenin kölgesi... Siqnallar kesilmek bilmir... Telefon imiş!
Ravik desteyi qaldırdı:
– Beli...
– Ravik!
– Ne olub? Danışan kimdir?
– Menem... Tanımadın?
– İndi tanıdım. Ne olub?
– Bura gel, Ravik! Tez ol! Yubanma!
– Ne olub!
–Tez ol, Ravik! Başıma iş gelib...
–Ne iş?
–Başıma iş gelib... Qorxuram... Gel! Tez gel! Kömek ele, Ravik! Gel!
Destekden şıqqıltı eşidildi. Ravik gözledi. Qırıq-qırıq zengler eşidildi. Joan desteyi asmışdı. O da desteyi yerine qoyub, gözlerini alaqaranlıq geceye zilledi. İçdiyi dermanın tesiri hele de qalmış, o, tamam ayılmamışdı. Evvelce ele bilmişdi ki, Haakedir. Ancaq pencereni görende bildi ki, «Prins de Qall» mehmanxanası

<< 1 ... 308 309 [310] 311 312 ... 402 >>