olum?
– Yox... Sen heç bilmirsen, qısqanclıq ne olan şeydir.
– Elbette, bilmerem! Çünki senin o cüvellağın kimi artistlik elemirem.
Joan gülümsedi:
–Qısqanclıq evvelce reqibin nefes aldığı havadan başlayır, Ravik.
Ravik dinmedi. Joan indi qarşısında dayanıb, üzüne baxırdı. Baxır ve susurdu. Qefleten her şey – hava da, bu balaca dehliz de, zeif işıq da Joanın özüne, gizli bir hesrete döndü. Ele bil, uca bir qüllenin başında dayanıb, gözlerin qarala-qarala aşağı baxırsan ve yer de, sanki, seni özüne teref çekir...
Ravik hiss edirdi ki, nese onu çekir. Ancaq bu tilsime düşmek istemirdi. Daha getmek haqda da düşünmek istemirdi, Getseydi, hemin şey el çekmeyib, onun dalınca gelerdi. O ise istemirdi, dalınca gelen olsun! Her şeyin axırına yetmek, aydınlaşdırmaq isteyirdi. Bu aydınlıq sabah üçün lazım idi...
– İçmeye bir şeyin var?–deye soruşdu.
– Var. Ne isteyirsen? Kalvados?
– Varsa, konyak ver. Ancaq kalvados da olar, ferqi yoxdur.
Joan balaca dolaba teref getdi. Ravik onun arxasınca baxdı. Sen deme, o mechul tilsim bu otağın havasında, gur işığında gizlenibmiş: adama: «gel burada mesken sal, kükreyib şahe qalxmış qanın ebedi sakitlik tapacaq», – deyir. Ancaq inanma, coşmuş hissler yene seni aldadır, bu ebedi sakitliyin ömrü birce gecedir!
Qısqanclıq... Onun ne olduğunu bilmirdi? Kamala çatmamış mehebbetleri azmı görmüşdü? Qısqanclıq deyilen şey adama bütün derdlerinden de çox ezab veren köhne bela deyildimi?! Qısqanclıq deyilen şey iki sevenden birinin qabaqca öleceyini bilen günden başlamırmı?!
Joan kalvados getirmedi. Elinde bir şüşe konyak tutmuşdu. «Yaxşı oldu,–deye Ravik üreyinden keçirdi.–Bezen o da hessas olmağı bacarır...» Qedehi qoymaq üçün şekli bir az o terefe iteledi. Ancaq tez de eline götürüb baxdı. Yaranmış psixoloji seddi aradan qaldırmağın en asan yolu öz selefinin şekline baxmaq idi...
– Qeribedir, – dedi, – ne pis yaddaşım var imiş. Senin o cüvellağını tamam başqa cür tesevvür edirdim.
Joan şüşeni stolun üstüne qoydu:
– Bu heç o

<< 1 ... 313 314 [315] 316 317 ... 402 >>