Ravik. Ele bil, nese mecbur edir... Sanki, nese elimden gedir. Onu tuturam, saxlamaq isteyirem, ancaq görürem ki, men isteyen deyilmiş. Onda da tezesinden yapışıram. Evvelceden de bilirem ki, bunun da axırı o biri kimi olacaq, ancaq yene de yapışıram... Ele bil, nese meni mecbur eleyir, harayasa çekib aparır, bir anlığa gözüm doyur, ancaq axırda yene buraxır. Özümde qeribe bir boşluq hiss edirem, sanki acmışam, onda yene başlayır...
«Getdi! – Ravik üreyinden keçirdi. – Bu defe, doğrudan da, hemişelik getdi!»
Bir de yanılmayacaq, bir de tora düşmeyecek, keçmiş xatireler bir de baş qaldırmayacaq! Yaxşı ki, bunu bildi! Coşan xeyal yene öz qanadları ile idrak güzgüsünün qabağını kesmek isteyende lazım olacaq!
Bu zavallı kimyevi terkib ne yaman amansız, ne yaman kinli olurmuş! Ne vaxtsa qarışıb bir yerde axan iki qan, indi bir-birinden uzaq qaçır... Onun qelbinde ele bir guşe var idi ki, Joan hele ora yol tapa bilmemişdi, ona göre de herden qayıdırdı. Ora yol tapan kimi, hemişelik gedecek, heç vaxt qayıtmayacaq! Kim o günü gözleyerdi? Kim buna imkan vererdi? Kim özünü bu yolda qurban ederdi?
– Kaş men de senin kimi güclü olaydım, Ravik!
Ravik güldü. Birce bu çatmırdı!
– Sen menden de güclüsen.
– Yox... Özün görürsen ki, men hemişe senin dalınca qaçıram.
– Ele ona göre de menden güclüsen. Sen bunu özüne reva görürsen, men ise yox...
Joan onu bir anlığa diqqetle süzdü. Üzünde ani bir qığılcım oynadı:
– Sen seve bilmezsen, – dedi. – Sen heç vaxt özünü sevdiyine teslim etmezsen!
–Sen ise hemişe ele edirsen! Ona göre de hemişe kimse xilas edir...
– Menimle ciddi danışa bilersen?
– Ciddi sözümdür!
– Eger meni xilas eleyen varsa, onda canımı senden niye qurtara bilmirem?
– Qorxma, qurtaracaqsan!
– Boşla, Ravik! Özün de bilirsen ki, bunlar başqa-başqa şeylerdir. Eger canımı qurtara bilseydim, dalınca bele düşmezdim. Başqalarını tez unutdum, seni ise bacarmadım... Axı niye?
Ravik konyakdan bir qurtum da aldı:
– Belke de, ona göre ki, meni tamamile öz toruna

<< 1 ... 316 317 [318] 319 320 ... 402 >>