smokinq geymiş muzdlu reqqası, onun dalınca da rengi saralmış qabandiş bir qadın düşdü. Morozov qapını açdı. «Şanel» etri küçeni başına götürdü. Qadın ayağını yüngülce çekirdi. Kişi de taksinin pulunu verib, tenbel-tenbel onun arxasınca getdi. Qadın qapınıı ağzında kişini gözledi. Fenerin işığında gözleri yaşıl renge çalırdı. Bebekleri ele balaca idi ki, lekeye oxşayırdı...
Morozov geri qayıdanda:
– İnanmıram, bu vaxt zeng vurmaz, – dedi.
Ravik dinmedi.
– Açarı versen, sekkizde çıxan kimi ora gederem, sen qayıdanadek gözleyerem.
– Sen yatmalısan axı.
– Boş-boş danışma! Lazım gelse, senin yerinde yataram. Bilirem, zeng vuran olmayacaq, ancaq gedirem ki, nigaran qalmayasan.
– Saat on bire kimi teşrihim var.
– Yaxşı, açarı ver. İstemirem, fikirli olasan, qadının uşaqlığını medesine calayasan, o da doqquz aydan sonra uşaq qusa. Açar yanındadır?
– He, götür...
Morozov açarı alıb cibine qoydu. Sonra bir qutu naneli heb çıxarıb Ravike uzatdı. Ravik başını buladı. Morozov heblerden bir-ikisini götürüb ağzına atdı. hebler saqqalının arasında gözden itdi, sanki, dümağ quşlar meşeye girdi...
– Adamın yuxusunu qaçırır, – dedi.
– Heç ömründe mexmer üzlü mebel qoyulmuş otaqda oturub bütün günü kimise gözlemisen? – Ravik soruşdu.
– Ondan da çox! Sen gözlememisen?
– Men de. Ancaq belesini gözlememişem.
– Oxumaq üçün bir şey aparmamısan?
– Aparmışam, ançaq birçe setir de oxumamışam. Burada işin çox olacaq?
Morozov taksinin qapısını açıb, amerikanları içeri ötürdü.
– En azı iki saat. – Morozov geri qayıtdı. – Veziyyeti özün görürsen. Çoxdan bele sefeh yay olmamışdı... Joan da içeridedir.
– Doğrudan?
– He. Çox maraqlanırsansa, adamı da yanındadır.
– Yox, maraqlanmıram... – Ravik getmeye hazırlaşdı.– Onda sabah görüşerik.
– Ravik! – Morozov onun arxasınca qışqırdı. O qayıtdı. Morozov açarı cibinden çıxardı:
– Götür, – dedi, – bes «Prins de Qall»dakı otağına indi nece gireceksen? Axı sabaha qeder seni görmeyeceyem. Çıxanda qapını açıq qoyarsan.
– Orada

<< 1 ... 320 321 [322] 323 324 ... 402 >>