yatmayacağam, – deye Ravik açarı götürdü.– «İnternasional»da qalacağam. O tereflerde ne qeder az görünsem, o qeder yaxşıdır.
– Ançaq yatmağa, gerek, ora gedesen. Orada qalırsan, demeli, orada da yatmalısan. Yoxsa, polis şübhelener.
– Düz deyirsen, ancaq bele de yaxşıdır. Sonra polise sübut etmek olar ki, men hemişe «İnternasional»da qalmışam. «Prins de Qall»da her şeyi ele düzeltmişem ki, baxan deyer, seher-seher burada imiş: çarpayını yığışdırmamışam, desmalları da vanna otağında hara geldi atmışam.
– Yaxşı elemisen. Onda açarı qaytar.
Ravik başını buladı:
– Seni de orada görmeseler, yaxşıdır.
– Eybi yoxdur, qoy görsünler.
– Lazım deyil, Boris, gel axmaqlıq elemeyek.. Bele saqqal hamıda yoxdur. Sen de bir şeyde haqlısan: özümü ele aparmalıyam ki, heç kes şübhelenmesin. Eger Haake, doğrudan da, seher-seher zeng vuracaqsa, demeli, günortadan sonra da vuracaq. Yoxsa bütün günü telefonun yanında oturub gözlesem, mende eseb deyilen şey qalmaz.
– İndi hara gedirsen?
– Yatmağa. Ağlım kesmir ki, bu vaxt zeng vurar.
– İsteyirsen, işden sonra bir yerde görüşek.
–Yox, Boris. Çox güman ki, sen çıxanda men yatmış olacağam. Sekkizde de teşrihim var.
Morozov şübheli baxışlarla onu süzdü:
– Yaxşı, – dedi, – onda sabah günorta özüm gelib seni «Prins de Qall»da taparam. Eger o vaxta kimi bir şey olsa, mehmanxanaya zeng vurarsan.
– Oldu.

Küçeler... Şeher... Qızılı renge boyanmış sema... Gah qırmızı, gah ağ, gah da mavi renge çalan evler... Meyxanaların divarlarını balaca pişik kimi sığallayan külek... Bürkülü mehmanxana otağında bir gün gözleyenden sonra yene adamlar, temiz hava... Ravik «Şehrizad»ın arxa terefindeki prospektle gedirdi. Demir hasarlara alınmış ağaclar bu qurğuşun rengli gecede herden meşe ile, yaşıllıqla bağlı xatireleri oyadırdı... Birden-bire özünü ele yorğun, ele ezgin hiss eledi ki, az qaldı yıxılsın. «Belke, buraxım getsin?! – Daxilinde nese bir ses baş qaldırdı.– Hamısını unudum, ilan her il qabığını deyişen kimi, beynimdekilerin hamısını

<< 1 ... 321 322 [323] 324 325 ... 402 >>