döyürdüler.
– Buradan çıxıram, Ravik. Bir hefteye gedirem!
– Hemişelik?
Rolanda başını terpederek, qoynundakı teleqramı çıxardı:
– Budur, – dedi.
Ravik onu oxuyub, qaytardı:
– Xalan? Axır ki, öldü?
– Beli, ora qayıdıram. Madama başa saldım. Düzdür, acıqlandı, ancaq başa düşdü. Yerimde janetta qalacaq. Ancaq, gerek, işin yönünü ona öyredem. – Rolanda güldü. – Yazıq madam! İsteyirdi, bu yayı Kannda dincelsin, özünü göstersin. Keçen il zadegan neslinden olan tuluzalı bir eyyaşa ere gedib, qrafinya olub. İndi villasında çoxlu qonağı var. Kişiye de ayda beş min frank verir ki, Tuluzadan heç yana çıxmasın... Daha gede bilmedi!
– Dediyin kafeni açacaqsan?
– Beli. Bütün günü ora-bura qaçıram, lazım olan şeyleri sifariş verirem. Parisde ucuz düşer. Perdelik sifariş vermişem. Belesi yaxşıdır?
Qoynundan el boyda ezik-üzük parça çıxardı. Güllü parçanın yerliyi sarı idi.
– Entiqedir! – Ravik terifledi.
– Qiymeti yetmiş faiz düşüb. Keçen ilden yatıb qalıb, – Rolandanın gözleri sevincle parıldadı. – Bununla yüz yetmiş franka qenaet eleyirem. Yaxşı deyil?
– Lap entiqedir! Ere gedeceksen, Rolanda?
– Beli.
– Ne tez? Niye bir az da gözleyib, bütün işlerini qaydaya salmırsan?
Rolanda güldü:
– Senin alverden başın çıxmaz, Ravik. Kişisiz heç ne elemek olmur. Kişi de ele alver demekdir. Men neylediyimi yaxşı bilirem!
Rolanda çox sakit ve inamla danışırdı. Her şeyi ölçüb-biçmişdi. Kişi de ona alver üçün lazım idi!
– Pulu onun adına tez keçirme! – Ravik nesihete başladı. – Bir az gözle, işler tamam qaydasına düşsün...
Rolanda yene güldü:
– Nece olacağını bilirem. Biz ağıllı adamlarıq, bilirik ki, bir-birimize alver üçün lazımıq. Pulu arvadında olan kişi ne kişidir? Mene müftexor kişi lazım deyil! Men erimi hemişe hörmetli tutacağam. Qoymaram, her deqiqe gelib menden pul istesin. Başa düşmürsen?
– Başa düşürem, – deye Ravik bunu başa düşmese de, cavab verdi.
– Bu, başqa mesele! – Rolanda razılıqla başını terpetdi. – İçmek isteyirsen?
– İstemirem, gedesiyem. Ele

<< 1 ... 324 325 [326] 327 328 ... 402 >>