Parisde yalnız xeste adamlar evde çörek yeyir. Get çöreyini ye, men qalaram. Bu vaxt heç kim zeng vurmaz, hamının başı yemeye qarışıb. Çox müqeddes adetdir... Zeng elese, senin xidmetçinem, telefonunu yazaram, deyerem ki, yarım saata qayıdacaq.
Ravik tereddüd etdi:
– Yaxşı, – deye, nehayet, razılaşdı, – iyirmi deqiqeye qayıdıram.
– Telesme, onsuz da çox gözlemisen, qoy eseblerin bir az sakitleşsin. «Fuke»ye gedeceksen?
– He.
– Onda otuz yeddinci ilin açıq «Vuvre» şerabından götür. İndice ondan içmişem, entiqedir.
– Yaxşı.
Ravik liftle aşağı düşdü. Tez küçenin o biri terefine keçib, artırmaya göz gezdirdi. Sonra restorana girdi, her yana boylandı. Haake görünmürdü. V Georq prospekti terefde boş stol tapıb oturdu, qızartma, salat, keçi pendiri ve bir qrafin de «Vuvre» sifariş verdi.
Yeye-yeye ellerine, ora-bura baxırdı. Özünü mecbur eleyib şerabın dadına baxdı, gördü ki, bir az turşdur. Asta-asta yeyir, yan-yöresine, «Zefer tağı»nın üstünde ipek bayraq kimi yellenen semaya baxırdı. Sonra qehve getirtdi, dadına baxıb gördü, acıdır, telesmeden siqaret yandırdı ki, bir az da otursun, küçeden keçenlere baxsın. Sonra durub «Prins de Qall» mehmanxanasına teref getdi ve her şeyi unutdu...
– «Vuvre» nece idi? – deye Morozov soruşdu.
– Yaxşı.
Morozov cib şahmatını çıxardı:
– Bir partiya oynayaq?
– Oynayaq.
Fiqurları balaca taxtanın üstündeki deşiklere taxdılar. Morozov kresloya eyleşdi. Ravik de divanda oturub dedi:
– İnanmıram, meni burada pasportsuz üç günden artıq saxlasınlar.
– Müdiriyyetden soruşan olub?
– Hele yox. Bezen pasportla vizanı otağı verende soruşurlar, ona göre de gece geldim. Növbetçi oğlan çox sorğu-suala tutmadı. Dedim ki, mene beş günlüye bir otaq lazımdır.
– Bahalı mehmanxanalarda ele şeye çox fikir vermirler.
– Gelib pasport isteseler, çetin olacaq...
– Hele gelmezler. «V Georq» ve «Rits» mehmanxanalarından öyrenmişem... Amerikalı kimi qeyd olunmusan?
– Yox, Utrextden gelmiş hollandiyalı kimi yazdırdım. Adım bir az şübheli

<< 1 ... 327 328 [329] 330 331 ... 402 >>