deyiş, – deye Morozov elave etdi.
«Melodramdır! – Ravik üreyinden keçirdi. – Özü de çox pis melodramdır!»
– Deyişerem, çox sağ ol, Boris.
– Men de seninle gederdim...
– Lazım deyil, bele işi tek görerler.
– Eledir. Boş yere risqe getme, imkanı da elden buraxma. İşini bitir, vessalam.
Ravik gülümsedi:
– Bunları mene yüz defe demisen, Boris!
– Demeyin ziyanı yoxdur. Vay o güne ki, helledici anda başına sefeh bir fikir gelsin. 1915-ci ilde Moskvada Volkovskinin başına ele bir iş gelmişdi. Birden-bire şeref hissi baş qaldırmışdı. Herden ovçular da bele insaflı olur. Guya, adamı soyuqqanlıqla öldürmek olmaz ve buna oxşar şeyler... Axırda eclafın biri onu gülle ile vurdu. Siqaretin çatar?
– Hele artıq da qalar. Burada istediyin şeyi telefonla sifariş vermek olur.
– «Şehrizad»da olmasam, mehmanxanaya gel, meni oyat.
– Onsuz da geleceyem. Oldu, ya olmadı...
– Yaxşı, salamat qal, Ravik.
– Xoş getdin.
Ravik qapını onun arxasınca bağladı. Otağa qefleten derin bir sükut çökdü. Gelib divanın bir güncünde oturdu, divarlara baxdı. Mavi zolaqlı divar kağızı çekilmişdi... Bu ikice günde onlara iller uzunu yaşadığı mehmanxananın divarlarından yaxşı beled olmuşdu. Güzgünü de, boz rengli velür xalı çekilmiş döşemeni de, penceredeki qara lekeni de, çarpayının da, stolun da cizgilerini, kreslonun üstündeki örtükleri de yaxşı tanıyırdı, hamısına bitde-bitde, iyrene-iyrene beled olmuşdu. Birce telefon qalmışdı...

XXIX


«Talbo» Bassona küçesinde «Reno» ile «Mersedes-Bens»in arasında dayanmışdı. «Mersedes» lap teze idi ve ona italyan nömresi taxılmışdı. Ravik «Talbo»nu fırladıb aradan çıxardı. Ancaq sebri o qeder tükenmişdi ki, diqqetini toplaya bilmedi, «Talbo»nun arxa buferi «Mersedes»in sol böyrüne toxunub cızdı. Ravik buna fikir vermeyib maşını süretle Osman bulvarına sürdü.
Çox berk gedirdi. Yaxşı ki, elinin altında maşın var idi, üreyinden daş kimi asılmış qara fikirleri dağıdırdı.
Seher

<< 1 ... 330 331 [332] 333 334 ... 402 >>