yan-bu yana olmayacaq. Ele buna göre gelmişdim. Men getdim, gecen xeyre qalsın, Rolanda.
– Xeyre qarşı, Ravik.
Aydınlıq gece birden-bire uğuldamağa başladı. Evler evlikden çıxıb daş yığnağına, pencere cengelliklerine döndü. Sanki, müharibe başlamışdı, keşfiyyatçılar bomboş küçe ile sürüne-sürüne gedirdiler. Maşını gizletmişdiler, motoru uğuldayırdı, özü de düşmeni pusurdu..
Çıxanda tapança ile vursunmu? Diqqetle küçe uzunu baxdı. Bir-iki maşın, sarı işıqlar, pişikler... Lap uzaqda, fenerin altında kimse dayanıb, polise oxşayır. Maşının nömresi, gülle sesi, onu indice burada görmüş Rolanda... Qulağına Morozovun sesi geldi: «Heç vaxt, heç vaxt risq eleme... Risq etmeye deyen iş deyil.»
Ne qapıçı var, ne de taksi. Bazar ertesi bu vaxtlar minik hemişe az olur. O, bunları üreyinden keçiren anda bir taksi gelib qapının ağzında dayandı. Sürücü siqaret yandırıb, esnedi. Ravik hiss etdi ki, bütün bedeni üşürgelenir, ancaq yerinden terpenmedi...
İndi neylesin? Belke, düşüb sürücüye desin ki, içeride heç kes yoxdur? Yox, ele yaramazdı. Onu harayasa göndermek lazımdır. Pulunu versin, nese tapşırsın, Morozovun yanına göndersin. Tez defterçeden bir vereq çıxarıb nese yazdı, sonra onu cırıb, tezesini yazdı. Morozov onu «Şehrizad»ın qabağında gözlesin, altında da ağlına gelen bir ad yazdı...
Taksi birden terpendi. Tez pencereden çöle baxdı, ancaq heç ne göre bilmedi. Belke, o yazanda, Haake minmişdi? Tez maşını işe saldı. «Talbo» taksinin arxasınca tini buruldu. Arxa şüşeden heç kim görünmürdü. Ancaq Haake bir az yana da çekilmiş olardı... Maşınlar yavaş-yavaş qoşalaşdı. İçeri qaranlıq idi, seçmek olmurdu. Bir az geri qalıb, tezeden taksiye çatdı. İndi lap yaxın surürdü. Taksinin sürücüsü ona teref baxıb söydü:
– Ey, balqabağın biri balqabaq, meni hara sıxırsan?
– Senin maşınında bir dostum oturub...
– Serxoş heyvan, görmürsen ki, maşın boşdur?
Ravik özü de hemin anda gördü ki, taksinin hesablayıcısı qoşulmayıb. Tez geri dönüb, maşını «Oziris»e qovmağa başladı.
Haake

<< 1 ... 334 335 [336] 337 338 ... 402 >>