sekide dayanmışdı ve ona el eledi:
– Ey taksi, taksi...
Ravik ona yaxınlaşıb, eyleci basdı,
– Taksidir?–Haake soruşdu.
– Xeyr,–deye Ravik başını pencereden çıxardı.–Salamlar!
Haake diqqetle ona baxdı, gözleri qıyıldı.
– Ne?
– Deyesen, biz tanışıq...–Ravik almanca danışırdı.
Hakke ireli eyildi ve üzündeki şübhe elameti o deqiqe yox oldu:
– İlahi! Cenab fon... fon...
– Horn.
– Eledir, eledir! Cenab fon Horn! Yadıma düşdü! Tesadüfe bax! Bu neçe vaxtı haralarda idiniz, dost?
– Parisde. Gelin eyleşin. Geldiyinizi bilmirdim.
– Bir-iki defe zeng eledim. Başqa mehmanxanaya köçmüsünüz?
– Xeyr, hele de «Prins de Qall»da qalıram.–Ravik maşının qapısını açdı.–Gelin aparım, bu vaxt taksi tapa bilmezsiniz.
Haake bir ayağını maşının ayaq yerine qoydu. Ravik onun nefesini duydu, qıpqırmızı, allanmış yanaqlarını gördü.
–He, «Prins de Qall» ...–Haake tekrar eledi.–Lenet şeytana, doğrudan da, ele idi. «Prins de Qall!». Men «V Georq»a zeng vururam... – Ucadan güldü. – Sizi tanımadılar... İndi başa düşdüm... Düz deyirsiniz, «Prins de Qall» idi! Qarışdırmışam... Köhne qeyd defterçemi götürmedim, ele bildim, yadımda qalıb.
Ravikin gözü «Oziris»in qapısında idi. Ordakıların çıxması xeyli çekecekdi. Qızlar paltarını deyişmeli idi... Buna baxmayaraq, Haakeni maşına tez çekmek lazımdı. Haake ise telesene oxşamırdı:
– Ora getmek isteyirsiniz?
– O meqsedle gelmişdim, ancaq, deyesen, gecdir.
Haake fısıldadı:
– Eledir, ezizim, axırıncı men çıxdım. Bağlayırlar.
– Eybi yoxdur! Onsuz da, sen deyen, yer de deyil. Başqasına gederik. Gelin!
– Başqası da var?
– Elbette! Yaxşıları hele bundan sonra başlayır. Bu, turistler üçündür.
– Doğrudan? Men ele bilirem, en yaxşısı budur.
– Xeyr, bundan da yaxşıları var. Bu, onların yanında heç nedir.
Ravik bir-iki defe qaz verdi, motor uğuldayıb sakitleşdi. Düz hesablamışdı, Haake onun yanında yerini rahatlayırdı:
– Sizi görmeyime çox şadam,–dedi.–Doğrudan da, çox şadam.
Ravik onun arxa terefinden elini uzadıb qapını çekdi.
– Men de

<< 1 ... 335 336 [337] 338 339 ... 402 >>