vereceksiniz. «Oziris»de bir şüşe şampan şerabı bundan çox eleyir.
– Doğrudan?
– Özünüz göreceksiniz.
Haake yerini rahatladı:
– Lenet şeytana, bu, neye desen deyer!–Ravikin üzüne baxıb irişdi.–Deyesen, bele şeylerde ustasınız, qadına da böyük yaxşılıq elemisiniz.
Ravik düz onun gözlerinin içine baxdı:
– Bele ev saxlayanlar hökumet orqanları ile tez-tez toqquşurlar. Herden onları bir az sıxma-boğmaya salırlar. Neyi nezerde tutduğumu özünüz yaxşı başa düşersiniz...
– Lap yaxşı başa düşürem!–Haake birce anlığa fikre getdi.–Burada elaqeleriniz genişdir?
– Bir az var. İki-üç dostum yüksek dairelerde işleyir.
– Az iş deyil! Bize lazım olar. Bu haqda sizinle söhbet etmek olar?
– Elbette! Parisde ne qeder qalacaqsınız?
Haake güldü:
– Deyesen, size hemişe geden vaxt rast gelirem. Seher tezden, sekkizin yarısında yola düşürem.–O, maşındakı saata baxdı.–İki saat yarım qalıb. Ele indi onu soruşmaq isteyirdim. Şimal vağzalına gedesiyem, çatarıq?
– Elbette! Evvelce mehmanxanaya gedeceksiniz?
– Xeyr, çamadanım vağzaldadır. Otağı günorta tehvil verdim, bir güne qenaet eledim. Biz almanlar...–O, yene güldü.
Ravik birden hiss eledi ki, özü de gülür. Ellerini berk-berk sükana sıxdı. «Ola bilmez!–üreyinden keçirdi. – Ola bilmez! Heç ne olmayacaq, araya heç ne düşmeyecek! Bu qeder tesadüf olmaz...»
Temiz hava şerabın tesirini daha da artırdı. Haake gücle, yavaş-yavaş danışırdı. Künce çekilib yerini rahatladı ve mürgülemeye başladı. Alt çenesi bir az da aşağı düşdü, gözleri yumuldu. Maşın Bulon meşesinin sükuta dalmış qaranlığına baş vurdu.
Fenerlerin işığı maşının qabağında sessiz-semirsiz, xeyal kimi süzür ve ağacları bir-bir qaranlığın caynağından qoparırdı. Akasiya ağaclarının etri açıq pencereden içeri dolurdu. Tekerler asfaltın üstünde ele xışıldayırdı ki, deyerdin, maşın heç vaxt dayanmayacaq. Motorun asta, ahengdar uğultusu bu gecenin nemli havasına qarışmışdı. Uzaqdakı balaca çay işıldayır, qaranlıq cökelerin fonunda söyüdlerin silueti işıq saçırdı. Şeh

<< 1 ... 337 338 [339] 340 341 ... 402 >>