qusdu...
Başını qaldıranda gördü ki, çemenlikle bir kişi gelir. Kişi Ravike baxdı. Ravik yerinden terpenmedi. Kişi yaxınlaşırdı. Çox asta yerişi vardı. Geyiminden bağbana, fehleye oxşayırdı. Ravike teref baxdı. Ravik tüpürüb, bir qutu siqaret çıxardı, birini yandırıb, tüstünü ciyerlerine çekdi. Tüstü acı idi, boğazını yandırdı. Kişi xiyabana buruldu. Onun qusduğu yere, maşına, sonra da Ravikin özüne baxdı. Heç ne demedi ve Ravik de onun üzünün ifadesinden heç ne anlaya bilmedi. Kişi asta addımlarla tini burulub gözden itdi.
Ravik bir neçe saniye de gözledi. Sonra yük yerini bağlayıb, motoru işe saldı. Daha Bulon meşesinde heç ne elemek olmazdı. Hava çox işıqlaşmışdı. Sen-jermene getmek lazım idi, oradakı meşelere yaxşı beleddir...

XXX

Bir saatdan sonra maşını balaca mehmanxananın qabağında saxladı. Çox ac idi, başı herlenirdi. Maşını binanın qabağına çekdi. Bayıra iki stol ve stullar qoyulmuşdu. Qehve ile köke sifariş verib, elini yumağa getdi. Vanna otağından pis iy gelirdi. Bir stekan alıb, ağzını yaxaladı. Sonra ellerini yuyub, geri qayıtdı.
Seher yemeyi stolun üstünde idi. Bu qehvenin de iyi bütün dünyadakı qehvelerin iyi kimi idi ve qaranquşlar damların üstünde dövre vurur, güneş özünün ilk qızılı saçaqlarını evlerin divarlarına dolayır, adamlar işe gedir, meyxananın pencerelerinin ipek perdesi arxasında eteyini beline sancıb daş döşemeni silen xidmetçi qız görünürdü... Ravik çoxdan bele sakit yay seheri görmemişdi! İsti qehveni içdi, ancaq yemeye ürek elemedi. Kökeleri eline götürmeye qorxurdu. Ellerine baxdı. «Boş şeydir...– üreyinden keçirdi.–Lenet şeytana, vasvası olub getmişem. Yemek lazımdır...» Bir fincan da qehve içdi. Siqaret çıxardı, bile-bile eli deymeyen terefini ağzına apardı. «Yox, bele olmaz!»–deye fikirleşdi. Ancaq yene de yemedi. Qet etdi ki, evvelce işi qurtarmaq lazımdır ve durub pulunu verdi.
Naxır... Kepenekler... Çöllerle, maşının şüşesi ile

<< 1 ... 342 343 [344] 345 346 ... 402 >>