qucaqlaşan güneş... Maşının üstündeki çadırı qızdıran güneş... Haakenin üstündeki metal qapaqda berq vuran güneş... O öldü, ancaq kim öldürdü, niye öldürdü, bilmedi! Gerek, başqa cür olaydı. Başqa cür...
«Meni tanıdın, Haake? Bilirsen kimdi?»
Onun qıpqırmızı sifeti gözleri önünde çanlandı:
«Xeyr, neçe beyem? Kimsiniz? Evveller de görüşmüşük?»
«Beli».
«Ne vaxt? Bir-birimize «sen» deyd müraciet etmişik? Belke herbi mektebde? Yadıma düşmür.»
«Yadına düşmedi, Haake, Herbi mektebde olmayıb. Sonralar idi»,
«Sonralar? Bes siz xaricde yaşamamısınız? Men ise Almaniyadan kenara çıxmamışam. Tekce son iki ilde Parise gelirem. Belke hardasa vurmuşuq?»
«Xeyr, içki yoldaşı olmamışıq. Burda yox… Almaniyada görüşmüşük, Haake!»
Şlaqbaum... Demiryol xetleri... Qızılgül, floks, günebaxanlarla dolu bağ... Dayanıb gözledi. Vaqonları qaralan tenha bir qatar bu nehayetsiz seherin qoynunda fısıldayır. Maşının şüşesinden bir cüt qızarmış göz baxırdı. Yük yerindeki tozun hamısı onlara dolmuşdu...
«Almaniyada? Aha başa düşdüm! Partiya qurultayında… Nürnberqde… Deyesen, yadıma düşdü. Nürnberqde görüşmüşük?»
«Xeyr, Haake, – Ravik bu sözleri asta-asta şüşeye dedi ve his eledi ki, o dehşetli iller dalğa-dalğa geri qayıdır. – Nürnberq yox… Berlinde…»
«Berlinde?» – Maşının şüşesinde titreyen kölgeli sifetde gülümser, sebrsizlik dolu bir ifade oynadı. – Qurtarın, ezizim, oxunu atıb yayını gizletmeyin, özünüz deyin! Neyçin mene bu qeder eziyyet verirsiniz? Ne vaxt görüşmüşük?»
Sanki yerden bir dalğa baş qaldırdı, yavaş-yavaş Raviki qoynuna almağa başladı.
«Eziyyet verende, Haake! Eledir! Eziyyet verende!»
Ehtiyatlı, inamsız bir gülüş…
«Lağlağı elemeyin!»
«Eziyyet verende, Haake! İndi bildin, men kimem?»
Ehtiyatlı, inamsız, hede dolu bir gülüş…
«Hardan bilim? Eger gizli dövlet polisine işare vurursunuzsa…»
«Beli, Haake, gestaponu deyirem».
Çiyinlerini çekir. Teferincle baxır.
«Eger sizi orda dindirmişemse…»
«Beli. Yadına düşdü?»
Yene çiyinlerini çekir.
«Hardan yadıma düşsün?

<< 1 ... 343 344 [345] 346 347 ... 402 >>