bir çekic de götürüb geri qayıtdı. Fikirleşdi ki, meyit tesadüfen tapıla biler, onu ele hala salmaq lazımdır ki, tanınmasın. Birce anlığa, qayıtmaq ona yaman çetin geldi. Az qalırdı, meyiti elece de qoyub, maşına minsin, buralardan uzaqlaşsın. Dayanıb etrafına nezer saldı. Yaxınlıqdakı ağacın kökünde iki dele oynaşırdı. Onların qızılı xez derileri günün altında parıldayırdı. Ravik meyite teref getdi.
Meyit şişmişdi, göy renge çalırdı. Maşın yağına bulaşmış eskini onun üzüne serdi, çekici qaldırdı. Birce defe vuran kimi dayandı. Ses yaman boğuq çıxırdı. Sonra tez-tez vurmağa başladı. Bir azdan eskini qaldırdı. Sifet qana belenmiş, tanınmaz olmuşdu. «Rizenfeldin başı da bele idi...– deye üreyinden keçirdi. Hiss etdi ki, dişleri bir-birine sıxılıb. – Yox, Rizenfeldin başına oxşamır. O, bundan beter idi. Çünki ölmemişdi, hele nefesi vardı...»
Bu da sağ elindeki üzük! Onu çıxarıb, meyiti quyuya salladı. Bir az qısa elemişdi. Dizlerini qarnına teref qatladı. Üstünü torpaqladı. İşler yaxşı gedirdi. Torpağı ayaqlayıb hamarladı, evvelceden belle kesdiyi çimleri üstüne düzdü. Hamısı düz geldi. Lap eyilib baxanda ağız-ağıza qoyulan yerler gücle seçilirdi. Çimlerin üstündeki yapıxmış ot-alağı düzeltdi.
Bu çekic, bu bel, bu da eski... Hamısını getirib, yük yerindeki paltarın yanına qoydu. Sonra bir de qayıtdı, telesmeden, diqqetle baxdı ki, belke, iz qalıb. Heç ne qalmamışdı. Olsa da, yağış yuyub aparacaq, bir-iki güne teze ot qalxacaq, her şeyi itirecek...
Qeribedir, bu, ölen adamın ayaqqabıları, bu da corabları... Bu da alt paltarı... Kostyumu diqqetini o qeder de celb etmedi. Corabların da, köyneyin de, alt paltarlarının da rengi solmuşdu, meyit qoxusu verirdi ve ele bil, onlar de ölmüşdü... Bunları tezeden bir-bir eline götürüb monoqramları, firma yarlıqlarını axtarmağa iyrenirdi... Canını dişine tutaraq hamısını tapdı, kesib götürdü. Qalan paltarları bir yere yığıb bağladı, meyiti basdırdığı yerden çox aralıda basdırdı ki, ikisi bir yerde tapılmasın...
Maşını ireli

<< 1 ... 346 347 [348] 349 350 ... 402 >>