sanki, keçmişin ağır dağı çiyinlerinden götürülecek. Etrafına baxdı, gözleri önünde elvan bir menzere çanlandı: yolların üstünde vüqarla dayanmış qovaqların başında, sanki, yaşıl meşeller yandırılmışdı. Laleye, peyğember çiçeyine belenmiş çöllerin sonu görünmürdü. Balaca kendlerin çörekxanalarından isti çörek etri gelirdi. Uşaqlar mektebde skripkanın müşayietile mahnı oxuyurdular...
Bayaq buradan keçende ne haqda düşünmüşdü? Bir neçe saat bundan qabaq keçmişdi, ancaq, deyerdin, çoxdan, lap çoxdan keçib. Bayaqkı şüşe divar, bayaqkı yalqızlıq hara getdi? Duman güneş işığında eriyen kimi, eriyib yox oldu. Yene evlerin qabağındakı pillekenlerde oynayan uşaqları gördü. Gördü ki, itler, pişikler heyetde uzanıb özlerini güne verir. Gördü ki, külek rengareng paltarları yene yelledir, atlar çemenlikde dördnala çapır ve bayaqkı qadın da elinde sancaq çemenlikdeki ziveye çoxlu köynek serir. İndi bunları görür ve hiss edirdi ki, onun da bu heyatda payı var ve hemin pay heç vaxt bele çox olmayıb. Ele bil, daxilinde nese erimeye başladı, suya dönüb çöle süzüldü, yanıb güle dönmüş torpaq cana geldi, göyerdi ve çoxdan itirdiyi bir şey tezeden yerine qayıtdı, haçansa pozulmuş tarazlıq yavaş-yavaş düzelmeye başladı.
Sükanın arxasında sakitce oturmuşdu ve qımıldanmırdı. Qorxurdu ki, terpense bu şirin duyğular hürker. Onlar da getdikce çoxalır, nur kimi üstüne çilenirdi. O ise sakitce oturmuşdu, hele tamam inanmırdı, ancaq buna baxmayaraq, onları hiss edir ve bilirdi ki, hamısı heqiqetdir. Gözleyirdi ki, Haakenin kölgesi yanında oturub gözlerini ondan çekmeyecek. Lakin indi öz heyatı qayıdıb, onunla yanaşı oturmuşdu ve üzüne baxırdı.
Neçe illerden beri sessiz-semirsiz üzüne baxa-baxa nese teleb eleyen, onu ittiham eden bir cüt az qala hedeqesinden çıxan göz o deqiqe yumuldu, iztirabla dolu dodaqlar qapandı, dehşetle ireli uzanmış qollar yana düşdü. Haakenin ölümü Sibillanın üzündeki ölüm ifadesini yuyub apardı, onun sureti birce anlığa tezeden canlandı ve sonra yene yavaş-yavaş

<< 1 ... 349 350 [351] 352 353 ... 402 >>