görünmez oldu. Sibilla axır ki, sakitleşdi, biryolluq çekilib getdi ki, heç vaxt geri dönmesin. Qovaqlar, cökeler onu oxşaya-oxşaya öz yarpaqları arasında defn eledi... İndi her yanda yay idi, arılar vızıldaşırdı ve Raviki de şirin bir yorğunluq bürüyürdü, ele bil, neçe gece idi ki yatmırdı, indi derin bir yuxuya gedecek, ya da ömrü boyu yata bilmeyecekdi...
Maşını Ponsel küçesinde qoydu. Yalnız motoru söndürüb düşen anda hiss eledi ki, yaman yorulub. Bu, uzun yolun yorğunluğu deyil, dehşetli, çılğın bir yuxu hesreti idi. «İnternasional»a teref addımladı. Gücle yeriyirdi, güneş, ele bil, ağır yüke dönüb boynundan asılmışdı. Birden yadına düşdü ki, «Prins de Qall»dakı otağını tehvil vermelidir. Tamam unutmuşdu. Ancaq ele yorulmuşdu ki, az qaldı bunu da sonraya saxlasın. Özünü mecbur eleyib, taksi tutdu, ora sürdürdü. Pulunu verib qurtarandan sonra yadına düşdü ki, çamadanı da getirtmek lazımdır. Serin zalda oturub gözledi. Sağ terefdeki barda bir neçe adam «Martini» içirdi. Xidmetçi çamadan getirende, demek olar ki, onu yuxu tutmuşdu. Ona çaypulu verib, taksi saxlatdı:
– Cenub vağzalına!–Bunu ele ucadan dedi ki, qapıçı da, çamadanı getiren xidmetçi de eşitdiler.
Beti küçesinin tinine çatanda taksini eyletdi.
– Bir saat sehv elemişem,–dedi,–çox tez gedirem. Meyxananın yanında saxlayın.
Pulunu verib çamadanı götürdü, meyxanaya girdi, taksi gözden itince gözledi. Sonra çıxıb başqasını tutdu, «İnternasional»a sürdürdü.
Aşağıda mürgü döyen oğlandan başqa heç kes yox idi. Saat on ikini vururdu. Sahibe indi nahara getmiş olardı. Ravik, elinde çamadan, öz otağına çıxdı. Soyunub şırnağın altına girdi, uzun-uzadı, temiz-temiz yuyundu. Sonra spirtle bedenini ovuşdurdu, bir az da gümrahlaşdı. Çamadanı açıb, içindekileri çıxardı. Temiz alt paltarı götürdü, ayrı pencek geyib, Morozovun yanına düşdü.
– Ele durub senin yanına getmeye hazırlaşırdım!–Morozov dillendi.–Bu gün boşam, ikimiz de «Prins de Qall»...– susaraq, diqqetle Ravikin üzüne baxdı.
– Daha lazım deyil,

<< 1 ... 350 351 [352] 353 354 ... 402 >>