baxdı.
– Bundan yaxşı şam yemeyi olmaz, Janno.
Oğlan razılıqla başını terpetdi:
– Mene ele gelir, siz pendiri çox xoşlayırsınız. «Bri» ve «Pon le Eveg»dir...
– Lap üreyimce olan pendirlerdir.
– Ela!–Janno sevincle elini ayağının calaq yerine vurdu. – «Pon le Evek» anamın ağlına geldi! Men ele bilirdim, «Bri» xoşunuza gelir. «Bri» esl kişi pendiridir.
– İkisi de eladır. Bundan yaxşı hediyye olmaz,–deye Ravik bağlamanı aldı. – Çox sağ ol, Janno! Xesteler çox nadir hallarda öz hekimlerini xatırlayırlar. Çox vaxt da verdikleri puldan bir az geri almağa gelirler.
– Eleleri varlılar olar, düz demirem?–Janno bic-bic güldü.–Bizlere aid deyil. Axı size çox borcluyuq! Ayağım ele taxta kimi dümdüz qalsaydı, elimiz de boşda qalardı...
Ravik onun üzüne baxdı. «Belke oğlan, ele bilir, ayağını kefden kesmişem?»–deye üreyinden keçirdi.
– Başqa yolumuz yox idi, Janno,–dedi,–mütleq kesilmeli idi.
– Elbette!–Janno göz vurdu.–Aydın meseledir!–O, papağını gözünün üstüne basdı.–İndise gedim. Anam indi nigarandır, çoxdan çıxmışam evden... Hele bir neferle de görüşmeliyem. Teze qoyun pendiri üçün... Helelik, doktor! Ümid edirem ki, xoşunuza gelecek.
– Helelik, Janno! Çox sağ ol! Xoşbext ol!
– Xoşbext olmağına olacağıq!
Balaca kölge uzaqdan el eledi ve inamla axsaya-axsaya qapıya teref getdi.

Ravik otağa giren kimi bağlamanı açdı. Axtarıb köhne bir spirt lampası tapdı. Neçe il idi ki, onu işletmirdi. Ora-buranı eşeleyib bir qutu quru spirt ve balaca bir tava çıxardı. Qaxaclardan ikisini götürüb lampanın pilte yerine qoydu, od vurdu. Mavi alov dilleri şölelendi. Tavaya bir az yağ atdı, iki yumurta sındırıb çırpdı. Sonra teze, bürüşte ağ çöreyi dilimledi, stolun üstüne bir-iki köhne qezet serib, tavanı da onun üstüne qoydu, pendir çıxardı, bir şüşe de «Vuvre» açıb, yemeye başladı. Çoxdan bele yememişdi. Fikirleşdi ki, sabah bir bağlama quru spirt alsın. Spirt lampası açılıb-yığılan idi, onu özü ile hebs düşergesine de apara bilerdi...
Asta-asta yeyirdi. Sonra da «Pon le

<< 1 ... 365 366 [367] 368 369 ... 402 >>