Evek»in dadına baxdı. Janno düz deyirmiş, entiqe şam yemeyi oldu...

XXXII

– Misir köçü başlandı! – Bu sözleri filologiya ve felsefe elmleri doktoru Zaydenbaum Ravikle Morozova deyirdi.–Özü de Musa peyğembersiz!
Rengi saralıb, arıqlamış Zaydenbaum «İnternasional»ın qapısında dayanmışdı...
Küçede Şternler, Vaqnerler ailesi ve bir de subay Ştolts köçlerini tutduqları mebel maşınına yükleyirdiler.
Hemin güneşli avqust gününde küçeye çoxlu mebel yığılmışdı. Üzüne hebeş xalısı çekilmiş qızıl haşiyeli divan, bir neçe qızıl haşiyeli kreslo ve teze bir hebeş xalçası... Hamısı da Şternler ailesinin idi. İndi de qızılağacdan düzeldilmiş iri stolu getirirdiler. Solğunbenizli, qonurgözlü Selma Ştern onu, qırt toyuq cücelerini qoruyan kimi qoruyurdu:
– Ehtiyatlı olun! Üstünü cızmayın! Yavaş... Bir az yavaş!
Pardaqlanmış stol işım-işım işıldayırdı. Evdar qadınlar bele şeyden ötrü neden keçmezdiler! Selma Ştern stolun yan-yöresinde vurnuxur, yükdaşıyanlar ise ona mehel qoymurdular. Onlar stolu küçeye çıxardılar.
Güneş stolun üstünde berq vururdu. Selma bir az eyilerek, elindeki eski ile üstünün tozunu alır, künc-bucağını silirdi. Stolun pardaqlanmış lövhesi tutqun güzgü kimi onun solğun benizini eks etdirirdi. Ele bil, min yaşlı ulu nenesi sualedici nezerlerle zemanenin güzgüsünden ona baxırdı...
Yükdaşıyanlar qızılağacdan hazırlanmış servantı çıxardılar. O da stol kimi pardaqlanmışdı ve işım-işım işıldayırdı. Kişilerden biri vaxtından evvel döndü ve servantın bir terefi «İnternasional» mehmanxanasının giriş qapısına toxunub cızıldı.
Selma Şternden ses çıxmadı, ele bil, daşa döndü. Esgini bir az yuxarı qaldırmışdı, ağzı da azacıq açılmışdı... Sanki, esgini ağzına basmaq isteyendece daşlaşmışdı...
Balacaboy, eynekli, sallaqdodaq eri Yozef Ştern ona yaxınlaşdı:
– Yaxşı, Selma, ezizim...
Qadın onu görmürdü, gözlerini harayasa uzaqlara zillemişdi...
– Servant...
– Yaxşı, Selma, ezizim, axı elimizde

<< 1 ... 366 367 [368] 369 370 ... 402 >>