viza...
– Anamdan qalmışdı... Ata-anamdan...
– Yaxşı, Selma, ezizim, ne böyük şeydir? Bir az cızılıb. Esas mesele odur ki, viza elimizdedir...
– Qalacaq... Ömürlük qalacaq...
– Madam!–Yükdaşıyan almanca bilmese de, söhbetin neden getdiyini yaxşı başa düşürdü.–Ele ise zirzibilinizi özünüz yükleyin. Qapıları men bele ensiz düzeltmemişem!
–Sales boches (26) –O biri yükdaşıyan da donquldandı.
Yozef Ştern dikeldi:
– Biz «Boshe» deyilik,–dedi. – Biz mühacirik!
– Qoy olsun «Sales refugiés» (27) – Kişi yene donquldandı.
Ştern arvadına teref döndü:
–Görürsen, Selma, başımıza neler gelir? İndi neyleyek? Senin bu qızılağac mebellerin bizim başımıza çox oyunlar getirdi. Koblensde dörd ay lengidik, çünki sen onlardan el çekmek istemedin. Sonra oradan çıxmaq bize on sekkiz min markaya başa geldi. İndi de qalmışıq küçenin ortasında, gemi de bir azdan yola düşür...
Ştern bunu deyib yazıq-yazıq Morozova baxdı:
– İndi neyleyesen? Gah «Sales boche», gah da «Sales refugiés» olduq! Desem ki, yehudiyik, onda da «Sales jufs» (28) deyecek, her şey de bitecek!
– Pul verin!
– Pul? Tepeme çırpar!
– Heç vaxt!–Ravik de söhbete qarışdı.–Bu cür ağızdan yava adamları tez yola getirmek olur.
– Ele şeyi bacarmaram... Kimse meni tehqir elesin, men de ona pul verim!
Morozov etiraz etdi:
– Esl tehqir odur ki, birbaşa senin özüne deyilsin. Bununku ümumi tehqirdir. Siz de ona çaypulu verib tehqir eleyin!
– Yaxşı... yaxşı,–deyen Şternin gözlerine tebessüm qondu.
Pul çıxarıb yügdaşıyanlara verdi. İkisi de onu ikrahla götürdü. Ştern de eyni ikrah hissi ile pulqabını qaytarıb cibine qoydu. Yükdaşıyanlar ora-bura baxıb, Hebeşistan stullarını maşına yığmağa başladılar. Servantı qesdle lap axırda yüklediler. Onu qoyanda bir az yana eydiler, sağ terefi maşına deydi. Selma içini çekdi, ancaq dinmedi. Ştern ise bunu heç görmedi. Ele hey döne-döne vizasını, kağızlarını yoxlayırdı.
Morozov:
– Heç ne küçeye yığılmış mebel qeder adama pis tesir elemir,–dedi.
Növbe Vaqnerler ailesine çatdı.

<< 1 ... 367 368 [369] 370 371 ... 402 >>