Belediyye idaresinin hekimi onları vaxtlı-vaxtında yoxlayırdı. Ancaq fahişexana sahibi bununla kifayetlenmirdi. İstemirdi ki, kimse burada yoluxsun, ona göre de özü Veberle ayrıca müqavile bağlamışdı, Veber de her cüme günü gelib yoxlayırdı.
Bezen onun evezine Ravik gelirdi...
Fahişexana sahibi birinci mertebede müayine üçün xüsusi otaq ayırmış, lazım olan her şeyi qoydurmuşdu, çox da fexr eleyirdi ki, son bir ilde heç kes burada xestelik tapmayıb. Ancaq evezinde, qızlar ne qeder ehtiyatla terpenseler de, on yeddi müşteri özü ile buraya zöhrevi xestelik keçire bilmişdi.
Qızların dayesi Rolanda bir şüşe «Brendi», qedeh getirib Ravikin yanına qoydu ve dedi:
– Deyesen, Martada nese var.
– Yaxşı, onu diqqetle yoxlayaram.
– Dünen işlemeye qoymamışam. Elbette, boynuna almır, ancaq paltarı...
– Oldu, Rolanda.
Qızlar növbe ile birce köynekde gelirdiler. Ravik, demek olar ki, hamısını tanıyırdı. İkice neferi teze idi...
Leona adlı qırmızısaç qız dedi:
– Meni yoxlamaq lazım deyil, doktor.
– Niye?
– Bu hefte müşterim olmayıb.
– Bes madam buna nece baxır?
– Heç ne demir. Ancaq çoxlu «Şampan» şerabı satmışam. Tuluzdan üç tacir gelmişdi. Evli idiler. Üçü de isteyirdi, ancaq bir-birinden çekinirdiler. Qorxurdular ki, hansı menimle getse, o biriler evde deyer. Ona göre de bir-birini keflendirmek isteyirdiler. Üçü de ele bilirdi ki, axıra o, ayıq çıxacaq. – Qız gülerek tenbel-tenbel saçını düzeltdi. – Sonra ele oldu ki, axıra ayıq çıxanı da yerinden dura bilmedi.
– Lap yaxşı. Ancaq, her halda, baxmaq lazımdır.
– Ele vacibdirse, buyurun. Siqaretiniz var, doktor?
– Beli, buyurun.
Ravik qızın etini çertib, şüşeni ora sürtdü. Sonra mikroskopla ona baxdı.
– Men bir şeye başa düşe bilmirem. Bilirsiniz neyi? – Leona Ravikin nece işlediyine xeyli baxandan sonra dillendi.
– Neyi?
– Bütün bunlardan sonra, siz qadınla nece yata bilirsiniz?
– Heç özüm de bilmirem. Sende heç ne yoxdur, gede bilersen. Növbe kimindir?
– Martanın.
Marta girdesifet, sarışın bir qız idi.

<< 1 ... 36 37 [38] 39 40 ... 402 >>