yoxdur?! Özü de nece işıqlıdır, heçce ne yoxdur...
– Metbexböceyi! Metbexböceyi! Geldiler! Gelirler! Hamısı da qaradır. Künc-bucaq doludur! İşıq! İşıq! Divarda yeriyirler... Tavanda... Tavanda...
Qadın xırıldayıb, ellerini başına apardı. Ravik kişiden soruşdu:
– Ne vaxtdan başlayıb?
– Qaranlıq düşenden. Men yox idim. Demişdiler, Haiti konsulluğuna gedim, belke, bir şey çıxdı. Uşağı da götürdüm.. Ancaq heç ne çıxmadı... Heçce ne... Qayıdanda gördük ki, çarpayının üstünde oturub qışqırır...
Ravik iyne hazırladı.
– Yatırmış?
Kişi yazıq-yazıq onun üzüne baxdı:
– Bilmirem... Heç bele olmamışdı. Müalice üçün pulumuz yoxdur. Bizim... heç senedimiz de qaydasında deyil... Kaş sakitleşeydi! Ezizim, hamı buradadır... Men de, Ziqfrid de... Hekim de gelib. Metbexböceyi ne gezir!
Qadın onun sözünü ağzında qoydu:
– Metbexböceyi! Her yandan gelir… Gör nece sürünürler…
Ravik ona iyne vurdu.
– Evveller de bele olub?
– Xeyr. Başa düşmürem mehz...
Ravik elini qaldırdı:
– Yadına salmayın. Bir-iki deqiqeden sonra elden düşüb yatacaq. Ola bilsin, yuxuda görüb, seksenib. Sabah ayılanda, belke de, heç xatırlamadı. Siz de yadına salmayın, özünüzü ele aparın ki, guya, heç ne olmayıb.
– Metbexböçeyi.–Qadın yuxulu-yuxulu mızıldandı. – İri-iri...
– Bu işıqların hamısı lazımdır ki?
– Ele hey qışqırıb «işıq, işıq» deyirdi, ona göre yandırdıq.
– İşığı söndürün, şamlara ise helelik deymeyin, qoyun tamam yuxuya getsin. İndice yatacaq, dozanı çox elemişem. Sabah on birde gelib deyerem.
– Teşekkür edirem. Doktor, demeyinize göre...
– Xeyr. İndi bele şeyler çox olur. Bir neçe gün ehtiyatlı dolanın, kederinizi büruze vermeyin.
«Demek asandır!» –Ravik öz otaqına gederken üreyinden keçirdi.
İşığı yandırdı. Çarpayının yanında çoxlu kitab vardı: Seneka, Şopenhauer, Platon, Heraklit, Rilke, Lao-Tszı, Le Taybo, Paskal ve bir de «İncil...» En metin, en helim kitablar... Çoxu da balaca formatda nefis tertib olunmuşdu. Bu kitablar gezergi adamlar üçün idi, çünki onlar özleri ile çox şey

<< 1 ... 380 381 [382] 383 384 ... 402 >>