toqquşmasın, adet etmediyi qaranlıqda yolu itirmesin. «On beş deqiqe itirdik! – Ravik üreyinden keçirdi.– En azı on beş deqiqe!»
– Berk sürün!– dedi.
– Bacarmıram... fenersiz qaranlıqdır... Hava hücumu...
– Cehenneme olsun, fenerleri yandırın!
Kişi uzaqvuran işıqları yandırdı. Tinde dayanmış polisler qışqırışdılar. Qarşıdan gelen «Reno»nun sürücüsünün gözü qamaşdı, az qaldı onların beline çıxsın...
– Sürün! Celd olun!
Maşın sert bir tekanla evin qabağında dayandı. Lift aşağıda idi, qapısı da açıq... Kimse yuxarıda zengi hirsli-hirsli basırdı. Çox güman ki, kişi çıxanda, qapını örtmeyi unutmuşdu. «Yaxşı oldu!–Ravik fikirleşdi.– Bir-iki deqiqe tez olar...»
Lift sürüne-sürüne yuxarı qalxırdı... Bir defe de bele olmuşdu! Onda yaxşı qurtardı! İndi de ele olacaq... Lift birden dayandı. Kimse penceresinden baxıb, qapını açdı:
– Bu, ne demekdir? Lifti de bu qeder aşağıda saxlamaq olar?
Bayaq zengi basan kişi idi. Ravik onu geri iteleyib qapını örtdü:
– Birce deqiqe!–dedi.–Biz qalxaq, sonra...
Kişi onları söydü. Lift sürünmeye başladı. Dördüncü mertebedeki kişi ele hey hirsle zengi basırdı. Lift dayandı. Ravik qapını tez açdı ki, kişi aşağıda sefehlik eleyer, onlar çıxmamış lifti terpeder...
Joan çarpayıda uzanmışdı. Geyimli idi. Eynindeki axşam paltarının düymeleri boğazınacan bağlı idi. Üstünde qan lekesi vardı. Döşeme de qanlı idi. Burada yıxılmışdı... O sefeh de qucağına götürüb, çarpayıya uzatmışdı...
– Sakit ol!–Ravik ona ürek-direk verdi.–Sakit ol! Her şey qaydasına düşecek. Qorxulu şey deyil...
O, paltarın döş hissesini kesib ehtiyatla aşağı qatladı. Sinesi salamat idi. Boğazına deymişdi. Qırtlağa toxunmayıb, yoxsa, danışa bilmezdi... Arteriya da salamat idi...
– Ağrıyır?–deye soruşdu.
– He...
– Çox?
– He...
– İndi keçib geder.
İyne hazır idi. Joanın gözlerinin içine baxdı:
– Heç ne deyil... Ağrını kesmek üçündür. Bu deqiqe kesecek...
İyne vurdu.
– Vessalam, qurtardı...–Sonra kişiye teref döndü.– Passi 27–43-e zeng eleyin, tecili yardım

<< 1 ... 383 384 [385] 386 387 ... 402 >>