keçirdi.– İlk avropalılar...»
Süni palmanın altındakı stolun arxasında mülki paltarda bir kişi oturub, onları qeyd edirdi. İki polis de qapını qoruyurdu. Ancaq qaçmaq isteyen yox idi...
– Pasportunuz var?– deye memur Ravikden soruşdu.
– Xeyr.
– Başqa senedleriniz nece?
– Xeyr.
– Burada gizli yaşayırsınız?
– Beli.
– Ne üçün?
– Almaniyadan qaçmışam. Bize sened vermirler.
– Familiyanız?
– Frezenburq.
– Adınız?
– Lüdviq.
– Yehudisiniz?
– Xeyr.
– Senetiniz?
– Hekim.
Kişi hamısını yazdı.
– Hekim?– deye kişi balaca bir kağız parçasını gözlerine yaxınlaşdırdı.–Ravik adlı hekim tanımırsınız?
– Xeyr.
– O da burada qalır. Melumatımız var...
Ravik diqqetle kişiye baxdı. «Ejeni!»–deye üreyinden keçirdi. Mehmanxanaya qayıtdığını soruşdu! Ona rast gelende de çox heyretlendi! Metbexin qapısında dayanmış sahibe de dillendi:
– Size dedim ki, burada ele adam yaşamır.
– Siz danışmayın! – deye memur onun sözünü kobudluqla kesdi. – Onsuz da polisden xebersiz bu qeder adam saxladığınıza göre ceza alacaqsınız.
– Men bununla fexr edirem. İnsanperverliye göre ceza verirlerse, eybi yoxdur, qoy versinler.
Memur, sanki, yene nese demek istedi, ancaq dinmeyib, elini yelletdi. Sahibe tekebbürle ona baxdı. Elaqeleri geniş idi, heç neden qorxusu yox idi. Memur Ravike teref döndü:
– Şeylerinizi yığışdırın. Özünüzle deyişek, bir günlük de yemek götürün. Varsa, adyal da götürün.
Ona bir polis de qoşdular. Otaqların çoxu açıq idi. Ravik çoxdan qablaşdırıb hazır saxladığı çamadanı ve adyalı götürdü.
– Özge heç ne götürmeyeceksiniz?–deye polis soruşdu.
– Heç ne.
– Bunlar qalır?
– Qalır.
– Bu da?–deye polis çarpayının yanındakı stolun üstüne qoyulmuş balaca madonna fiqurunu gösterdi. Bunu o vaxt Joan «İnternasional»a göndermişdi...
– Bu da...
Aşağı düşende elzaslı Klarissa ona bir bağlama uzatdı. Ravik gördü ki, bu bağlamadan hamıda var.
– Yemekdir, – sahibe dillendi. – Ac qalmayın... Bilirem ki, getdiyiniz yerde hele heç ne hazırlamayıblar...
Sahibe gec nezerlerle

<< 1 ... 398 399 [400] 401 402 >>