deyil...
– Bu daha yaxşı...
Ravik baxışları ile xidmetçini axtardı. Besi idi, bele qadınları çox görmüşdü. Üreyinden keçirirdi: «Yeqin rusdur. Çetini özüne yer elemekdir, sonra adamın ağzından vururlar».
– Russunuz? – deye soruşdu.
– Xeyr.
Ravik haqq-hesabı kesib, xudahafizleşmek üçün ayağa qalxdı. Qadın da sakitce onunla beraber durdu, sanki, bele de olamalı idi. Ravik tereddüdle ona baxdı, «eybi yoxdur, çıxan kimi, ayrılaram,» – deye fikirleşdi.
Bayırda yağış başlamışdı. Ravik qapının ağzındaca dayandı.
– Hansı terefe gedeceksiniz? – deye soruşdu ve qet etdi ki, qadın haranı dese, eks terefe dönsün.
– Bilmirem... hara olsa...
– Harada yaşayırsınız?
– Ora olmaz! Yox! Gede bilmerem... Ora olmaz!
Qadın diksindi.
Onun gözlerinde qefleten dehşetli bir qorxu qığılcım kimi parıldayıb yox oldu. «Dalaşıb, – Ravik fikirleşdi, – ne üstündese sözleri çep gelib, acıq eleyib çıxıb. Sabah günortaya qeder düşünüb-daşınacaq, axırda geri qayıdacaq».
– Heç kesi tanımırsınız ki, yanına gedesiniz? Tanışınız yoxdur? Meyxanadan zeng vurmaq olardı...
– Xeyr, heç kesim yoxdur.
– Her halda, bir yere getmelisiniz. Pulunuz da yoxdur?
– Var.
– Onda mehmanxanaya gedin. Bu yaxın küçelerde ne qeder deseniz, var.
Qadın dinmedi.
– Axı harayasa getmelisiniz, – Ravik hövseleden çıxırdı. – Küçede, yağışın altında qalası deyilsiniz ki...
Qadın plaşını düymeledi.
– Düz deyirsiniz, – dedi ve sanki, nese yadına düşdü. – Düz deyirsiniz. Teşekkür edirem. Menim üçün narahat olmayın, bir yer tapıb gederem. Teşekkür edirem. – O biri eli ile plaşının yaxalığını qaldırdı. – Çox sağ olun...
Altdan yuxarı nifretle Ravike baxdı, gülümsemek istedi, ancaq alınmadı. Sonra sakit, qeti addımlarla dumanlı-çiskinli küçeye addımladı...
Ravik bir anlığa yerinden terpenmedi. «Lenet şeytana», – deye teeccüble, tereddüdle donquldandı. Heç bilmedi, ne oldu, nece oldu, o yazıq tebessümmü, ya da baxışımı ona birden dedi ki, dumanda azmış uşağa benzeyen bu qadını tek buraxmayacaq. Tez onun arxasınca

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 402 >>