eşitdiyime göre, miskin bir oberleytenant olmusan. Heç reva görmezdim ki, rütbece Qomesden aşağıda durasan.
– Çox danışma, bala! Başım ona qarışdı, Alyoxin variantını düz oynamadım. Deyesen, zabit elden gedir. – Morozov başını qaldırdı – İlahi, biri de gelir! Özü de başqa yaverdir. Ne sırtıq adamlardır!
– Polkovnik Qomesin özüdür, – Ravik geriye söykenib yerini rahatladı. – İndi iki polkovnikin mübahisesi başlayacaq!
– Özü de çox qısa olacaq, oğul bala!
Polkovnik Navarrodan da quru idi. Morzovdan yaverinin sehvine göre üzr istedi. Üzürxahlıq qebul olundu. Lakin birden, her şey öz yoluna qoyulandan sonra, polkovnik xüsusi bir tentene ile barışıq elameti kimi Frankonun sağlığına bade qaldırmağı teklif etdi. Bu defe Ravik razılaşmadı.
– Axı siz müttefiq alman kimi... – Polkovnik lap karıxdı.
– Polkovnik Qomes, – Ravik yavaş-yavaş hövseleden çıxırdı. – Qoyun her şey olduğu kimi qalsın. Kimin sağlığına isteyirsiniz için, men ise şahmat oynayıram.
Polkovnik bir anlığa fikre getdi.
– Demek, siz onda...
– Yaxşısı budur, çox derine getmeyin, – Morozov onun çözünü kesdi. – Yoxsa, boş mübahiseler başlanacaq.
Qomes lap pert olmuşdu:
– Ancaq siz gerek, ağqvardiyaçı, çar zabit kimi buna...
– Heç ne elemeli deyilik! Biz vaxtı keçmemiş adamlarıq. Dünyagörüşümüz de başqadır, ancaq buna baxmayaraq, bir-birimizin başını yarmalı deyilik.
Qomes, sanki, her şeyi yenice anlamağa başladı, özünü düzeltdi.
– Aydındır!.. – qırıq-qırıq dedi. – Nermanazik, demokratik...
– Ezizim, iki gözüm, – Morozov birden özünden çıxldı. – Redd olun! Siz çoxdan redd olub getmeli idiniz! Düz İspaniyaya! Döyüşe! Yerinize almanlarla italyanlar vuruşur! Xoş getdin! – O ayağa durdu. Polkovnik Qomes bir addım geri çekildi, döyüke-döyüke Morozovun üzüne baxdı. Esgersayağı geri dönüb, öz stoluna teref getdi. Morozov tezeden oturub, köks ötürdü, xidmetçi qızı çağırdı:
– Bize iri qedehlerde iki kalvados getirin, Klarisse.
Qız başını terpedib getdi.
– Bu esl esger deyaneti oldu! – Ravik güldü. –

<< 1 ... 41 42 [43] 44 45 ... 402 >>