seçilirdi.
– Rusdur?
– Yox. Men de evvelce ele bildim rusdur. – Ravik gördü ki, dodaq boyasını fiqurdan silibler. – İndi bunu neyleyim?
– Bir yere qoy. Çox şeyi qoymağa yer tapılır. Bu dünyada her şey üçün yer, ne qeder istesen var. Tekce adamlara çatmır.
– Deyesen, kişini basdırıblar.
– Hemin qadındır?
– He.
– Heç onunla maraqlanmısan?
– Yox.
– Qeribedir, hemişe bize ele gelir ki, nese elemişik, ancaq önündeki çıxılmaz veziyyetde olanda heç ne elemirik.
– Men xeyirxah xidmetler bürosu deyilem, Boris. Bundan da dehşetlisini görmüşem, ancaq heç ne elememişem. Onun veziyyeti indi niye çetin olmalıdır ki?
– Ona göre ki, yalqız qalıb. İndiye kimi kişi, ölmüş de olsa, yanında idi. O, yerin üzünde idi. İndise altındadır, getdi... daha qayıtmayacaq. Bu da – Morozov fiquru gösterdi, – teşekkür üçün deyil. Kömek isteyir.
– Heç neden xeberim olmayıb, onunla yatmışam. İndise unutmaq isteyirem.
– Boş-boş danışma! Mehebbet olmayan yerde bele şeyler çox olur. Men bir qadın tanıyırdım, deyirdi ki, kişiye «sen» – deye müraciet etmekdense, onunla yatmaq asandır. – Morozov bir az ireli meyillendi ve onun yeke, daz başı işıqda parıldadı. – Yadında saxla, Ravik, eger imkanımız varsa, bacarana qeder mehriban olmalıyıq. Çünki hele çox bele cinayetler edeceyik. Heç kim elemese de, men edeceyem. Yeqin, sen de eleyeceksen.
– Eledir.
Morozov elini qurumuş palmanın üstüne qoydu. Ağac asta-asta yırğalandı.
– Heyat, kiminse hesabına yaşamaq demekdir. Biz hamımız bir-birimizden yeyirik. Ancaq insanda, herden de olsa, xeyirxahlıq qığılcımı olur, gerek, ona toxunmayasan, qoyasan qala. Yaşamaq çetinleşende, o, kömeye gelir.
– Yaxşı, sabah ona deyerem.
– Çox gözel! Ele men de bunu isteyirdim. Deyişmeyi de qırağa qoy! Ağalarla kim oynayacaq?

V

Mehmanxana sahibi Raviki o o deqiqe tanıdı.
– Xanım otağındadır, – dedi.
– Geldiyimi ona deye bilersiniz?
– Otaqda telefon yoxdur. Özünüz de çıxa

<< 1 ... 44 45 [46] 47 48 ... 402 >>