Parisde heç kesi tanımırsınız?
– Xeyr!
– Heçce kesi?
Qadın başını ağır-ağır qaldırdı:
– Sizden, mehmanaxana sahibinden, xidmetçiden, qulluqçu qızdan başqa… heç kesi. – O, acı-acı gülümsedi. – Çox deyil, elemi?
– Eledir. Bes o… – Ravik ölen kişinin adını xatırlamağa çalışdı, ancaq yadına düşmedi.
– Xeyr, Raçinskinin burada tanışı yox idi. Ya da, ola bilsin ki, men görmemişem. Ele bura çatan kimi xestelendi.
Ravik çox qalmaq istemirdi. Ancaq qadını bu veziyyetde görenden sonra fikrini deyişdi.
– Şam elemisiniz?
– Xeyr, ac deyilem.
– Bu gün bir şey yemisiniz?
– Beli, günorta yemişem. Gündüzler çetin deyil, ancaq axşam…
Ravik yan-yöresine baxdı. Tenhalıq, payız soyuğu bu balaca, bomboş otağı başına götürmüşdü.
– Getmek vaxtıdır, – dedi, – gelin çıxaq, bir yerde şam eleyek.
Ravik gözleyirdi ki, qadın etiraz edecek. Ele oturmuşdu ki, deyerdin, heç ne istemir ve heç ne de onu yerinden terpede bilmez. Ancaq o, tez durub plaşını götürdü.
– Bele yaramaz, – Ravik dillendi. – Plaş çox nazikdir. Qalın paltarınız yoxdur? Bayır soyuqdur.
– İndice yağış yağırdı…
– Yağış yene de yağır. Ancaq soyuqdur. Altından bir şey geye bilmezsiniz? Başqa paltonuz yoxdur? jaket de olar…
– jaketim var.
O, iri çamadana teref getdi. Ravik gördü ki, heç neye el vurmayıb. Qadın çamadandan qara rengli bir jaket çıxarıb, onu sığalladı. Dümdüz, qeşeng çiyinleri var idi. Sonra bareti götürdü. Evvelce jaketi, üstünden de plaşı geydi.
– Bele yaxşıdır?
– Bayaqkına baxanda, çox yaxşıdır.
Onlar pillekeni düşdüler. Mehmanxana sahibi getmişdi. Onun evezine açarlar asılan yerde növbetçi oturub mektubları yerebeyer edirdi. Ondan sarımsaq iyi gelirdi. Yanında sessiz-semirsiz oturan xallı pişik de kişiye baxırdı.
Küçeye çıxanda Ravik soruşdu:
– Yene de aclıq hiss elemirsiniz?
– Bilmirem. Deyesen, o qeder de yox…
Ravik el eleyib taksi çağırdı.
– Yaxşı, onda «Bel Aror»a gedek, – dedi, – orada yüngül yemekler olur.
«Bel Aror» restoranında seyreklik idi, çünki gece yarıdan keçmişdi. Onlar

<< 1 ... 46 47 [48] 49 50 ... 402 >>