soruşdu.
– «Şampan» qarışıq kokteyl olar? – Qapıçı yuxulu-yuxulu esnedi.
– Teşekkür edirem, bir az tünd olsa yaxşıdır. Konyak olsun. Bir şüşe...
– «Kurvaze», «Mortel», «Eness», «Biskye Dübene»... Hansından?
– Baş üste, müsyö. Özüm açıb getirerem.
Onlar pillekenle yuxarı qalxdılar.
– Açarınız var? – Ravik soruşdu.
– Qapı açıqdır.
– Pulunuzu, senedlerinizi oğurlayarlar.
– Qesdinde duran olsa, bağlayanda da oğurlayarlar.
– O da düzdür. Bele kilidleri açmağa ne var! Ancaq, her halda, çox asan olmur.
– Belke de... Ancaq tek-tenha küçeden gelib, açarı götürüb, qapını açıb bomboş otağa gire bilmirem. Onda, ele bil, qebre girirem. O yerde ki seni çamadanlardan başqa heç ne gözlemir, ora belece açarsız girmek de böyük şeydir.
– Adamı heç yerde heç ne gözlemir. Gerek, her şeyi özünle getiresen.
– Ola biler... Ancaq bu da özünü aldatmaqdır.
Joan plaşla beretini çarpayının üstüne atıb, Ravike baxdı. Avazımış sifetinde iri gözleri işıldayırdı ve onlarda qezeb dolu bir ümidsizlik donub qalmışdı. O bir anlığa belece dayandı, sonra elleri jaketin cibinde, balaca otaqda iri addımlarla var-gel elemeye başladı. Her defe geri dönende, elastik bedeni qıvrılırdı. Ravik diqqetle ona baxdı. Qadına haradansa güc, coşğun bir şuxluq gelmişdi ve otaq, sanki, ona darlıq edirdi.
Qapı döyüldü. Kişi konyakı getirdi.
– Cenablar yemek istemir? Soyutma toyuq, sendviç var.
– O, çox vaxt aparar, qardaş, – deye Ravik pulunu verib, onu yola saldı. Sonra qedehleri doldurdu. – Bu da bele!.. Çox sade, çox da quru! Ancaq çetin anlarda primitivlik yaxşıdır. İncelik arxayın vaxtlar üçündür. Bir bunu için...
– Bes sonra?
– Sonra da birini içersiniz.
– Yoxlamışam, xeyri yoxdur. Tek qalanda serxoş olmaq da yaxşı deyil.
– Azacıq serxoş olmaq heç ne elemez.
Ravik çarpayı ile üzbeüz divarın yanındakı ensiz, balaca taxtda oturdu. O defe bunu görmemişdi.
– Siz köçende bu var idi?
Qadın başını buladı:
– Özüm qoydurdum. Çarpayıda yatmaq istemirdim. Nese menasız görünürdü. Çarpayı...

<< 1 ... 51 52 [53] 54 55 ... 402 >>