telese-telese, yanıqlı-yanıqlı deyende, Ravik onun nefesini üzünde hiss eledi. – Meni burada tek qoyma. Birce bu gün... Bilmirem ne olub... Birce bu gün! Sabah özümü ele alacağam, ancaq bu gün bacarmıram. Yaman kövrelmişem... Heyim qalmayıb... Yıxılacam... Gerek, meni aparmayaydınız... Bu gün heç olmazdı... İndi tek qala bilmerem...
Ravik şüşeni ehtiyatla yere qoyub, qolunu onun elinden çıxardı.
– Lap uşaqsız! – dedi. – Geci-tezi hamımız buna öyreşmeliyik... – sonra taxtı gösterdi: – Yaxşı, burada yataram. Getmeyin de menası yoxdur. Sabah doqquzda teşrih edesiyem. Lap öz evim kimi yataram. O qeder gece növbesinde qalmışam ki! Razı qaldınız?
Joan başını terpetdi. Hele de Ravikin yanında dayanmışdı.
– Gerek, sekkizin yarısında çıxam. Çox tezdir, sizi oyadacağam.
– Eybi yoxdur. Durub size seher yemeyi hazırlayaram.
– Heç ne lazım deyil. Yaxındakı kafede yeyerem. Sade fehle kimi romla qehve, bir dene de köke götürerem. Sonrası da xestexanada... Ejeniye deyerem, vanna hazırlayar. Yaxşı, qalaq... İki didergin bir yerde... çarpayı sizin olsun. İsteyirsiniz, soyunub yerinize girene kimi, aşağı,– o qoca qapıçının yanına gedim.
– Xeyr.
– Qaçmaram! Bize bezi şeyler de lazımdır: balınc, adyal...
– Zengi çalaram, gelib getirer...
– Bunu özüm de eleyerem, – Ravik düymeni axtardı. – Bele şeyleri kişi elese, yaxşıdır.
Qapıçı o deqiqe geldi. Elinde konyak şüşesi tutmuşdu.
Ravik:
– Bizi ne hesab eleyirsiniz? – dedi. – Çox sağ olun, ancaq unutmayın ki, biz müharibeden sonrakı neslin nümayendesiyik. Bir adyal, balınc, bir dene de melefe getirin. Burada qalası oldum. Bayır soyuqdur, berk yağır. İkice gündür setelcemden durduğum. Vere bilersiniz?
– Elbette, müsyö. Ele ağlıma gelmişdi de...
– Yaxşı, – deye Ravik siqaret yandırdı. – Dehlizde gözleyirem. Astanadakı ayaqqabıları sayacağam. Bu idmanla çoxdan meşğul oluram. – Birden Joanın baxışlarını öz üzerinde hiss eledi. – Qaçmaram! Men misirli Yusif deyilem ki, paltomu qoyub qaçam...
Qapıçı şeyleri getirdi. Raviki

<< 1 ... 54 55 [56] 57 58 ... 402 >>