dehlizde görende üz-gözü işıqlandı:
– Bele şeye tesadüfi halda rast gelmek olur, – dedi.
– Men de tesadüfi hallarda bele eleyirem. Bir ad günümde, bir de milad bayramında. Bura verin, gedende özüm apararam. Bu nedir bele?
– İkincisidir. Dediniz, setelcem olmusunuz.
– Ela! Ancaq men ciyerlerimi konyakla qızışdırıram. – Ravik cibinden pul çıxardı.
– Müsyö, yeqin ki, pijamanız yoxdur. Vere bilerem.
– Sağ ol, qardaş, – Ravik qocaya baxdı: – Mene balaca olar.
– Eksine, lap eyninize olacaq. Teptezedir. Öz aramızda qalsın, bir amerikalı pay verib. Ona da bir qadın bağışlayıbmış. Men bele şeyler geymirem. Menimki tuman-köynekdir. Lap tezedir, müsyö.
– Yaxşı, getirin. Baxaq, görek nece şeydir.
Ravik dehlizde gözledi. Qapıların ağzında üç cüt ayaqqabı vardı. Onlardan bir cüt boğazı rezinli çekme idi. Hemin otaqdan berk xorultu sesi gelirdi. O biriler ise qehveyi rengli kişi ayaqqabısı ve dikdaban düymeli, lak qadın çekmeleri idi. Onlar da hemin qapının ağzına qoyulmuşdu ve yanaşı dursalar da, ele bil, heresi bir dereye atılmışdı...
Qapıçı pijamanı getirdi. Entiqe şey idi... Süni göy ipekden tikilmişdi, üstüne de qızılı ulduzlar çekilmişdi. Ravik bir xeyli dinmez-söylemez ona tamaşa eledi.
– Entiqe şeydir, elemi? – qapıçı qürur hissi ile soruşdu.
– Heyif! – Ravik teessüflendi. – Bunu seçen qadına memnuniyyetle baxardım. – Pijama lap teze idi ve «Maqazin de Luvr»da büküldüyü kağızdan açılmamışdı.
– Bu gecelik sizin olsun. Almaq lazım deyil, müsyö.
– Haqqı ne olacaq?
– Ne vereseniz...
– Fransız deyilsiniz?
– Xeyr, fransızam. Sen-Nazarlıyam.
– Onda amerikanlarla elaqe sizi korlayıb... Buna baxmayaraq... bele pijamaya ne versen, deyer.
– Xoşunuza geldiyi üçün çox şadam. Geceniz xeyre qalsın, müsyö. Sabah gelib xanımdan alaram.
– Seher tezden özüm getirib vererem. Meni sekkizin yarısı oyadın. Qapını astaca döyün, eşiderem. Geceniz xeyre qalsın...
– Bir buna baxın, – deye Ravik içeri giren kimi pijamanı Joana gösterdi. – Şaxta babanın paliarına oxşayır. Bu

<< 1 ... 55 56 [57] 58 59 ... 402 >>