qapıçı lap alemdir. Hele geyeceyem de! Bir az gülmeli görünmek üçün tekce cesaret yox, hem de ürek lazımdır.
O, yumşaq taxtda özüne yer düzeltdi. Harada yatmağının ferqi yox idi: ya bura olsun, ya da öz mehmanxanası. Dehlizde babat bir vanna otağı tapmışdı ve qapıçıdan da temiz diş şotkası almışdı. Başqa heç ne lazım deyildi. Bu qadın da olsun onun xestelerinden biri...
O, su stekanını konyakla doldurdu, qadının yanına qoydu.
– Zennimce, bu, size bes eleyer, – dedi, – bele yaxşıdır. Her defe tezeden durub süzesi olmaram. Şüşe ile o biri qedeh de menim.
– Qedeh lazım deyil, ele ondan içerdim...
– Daha yaxşı. – Ravik yumşaq taxtda yerini rahatladı. Qadının onun yeri ile maraqlanmaması xoşuna geldi. İstediyi de ele bu idi. Allaha şükür ki, bir para evdar qadınlar kimi zehletökenlik elemirdi.
Ravik qedehini doldurub, şüşeni döşemenin üstüne qoydu.
– Nuş olsun!
– Nuş olsun! Hem de sağ olun ki...
– Her şey qaydasındadır. Onsuz da, bele yağışda getmeye heç özümün de hevesim yox idi.
– Yene yağır?
– Beli.
Bayırdan gelen zeif tıqqıltı otağa çökmüş sükutu seksendirirdi. Ele bil, nese bomboz, qeribe, heç neye oxşamayan, kederin özünden de kederli bir şey içeri girmeye yol axtarırdı. Sanki, uzaq, pünhan bir xatire, sonu görünmeyen dalğa idi, evveller qabağına qatıb qova-qova getirdiyi, sonralar hansı adadasa yaddan çıxarıb qoyduğu şeyleri – zerre qeder insanlığı, işığı, düşünceleri tezeden götürüb aparmaq, haradasa basdırmaq isteyirdi...
– İçmek üçün yaxşı gecedir.
– Beli. Ancaq tek qalmaq üçün de pis.
Ravik bir anlığa susdu, sonra dedi:
– Hamımız buna öyreşmeliyik. Evveller bizi bağlayan teller indi qırılıb. Biz, sapı qırılmış muncuq kimiyik, heremiz bir terefe dağılmışıq. İndi heç ne etibarlı deyil. – O, qedehini tezeden doldurdu. – Uşaq vaxtı bir gece çemenlikde yatmışdım. Yay idi, sema da lap aydın... Yuxuya getmemişden qabaq gördüm ki, Qütb ulduzu meşelerin qurtaracağında üfüqden asılıb. Sonra gecenin bir yarısı ayıldım. Qütb ulduzu indi düz başımın

<< 1 ... 56 57 [58] 59 60 ... 402 >>