Belke, bir-iki gün tezleşdire bildik.
– Ele bilirsiniz, onun pulunu vere bileceyem? O qeder pulum haradandır? Çox bahadır! Günü otuz frank...
– Bunu size kim deyib?
– Tibb bacısı.
– Hansı? He, elbette, Ejeni...
– Beli. Hele deyirdi, teşrihle sarğıların haqqı ayrı olacaq. Onlar çox bahadır?
– Teşrihin haqqını vermisiniz.
– Deyir ki, çox azdır.
– Tibb bacısı bele şeyleri deqiq bilmez, Lüsyen. Sonra doktor Veberin özünden soruşsanız, yaxşı olar.
– İndiden bilsem, yaxşıdır.
– Neye göre?
– Deqiq hesablayıram ki, bunun üçün ne qeder işlemeliyem. – Lüsyen ellerine baxdı. Barmaqları napnazik, göz-göz idi. – Hele bir aylıq ev kirayesi de veresiyem. Bura gelende on üçü idi. On beşinde çıxası idim. Heç neden bir ay da üstüne geldi...
– Ele bir adam yoxdur ki, size kömek elesin?
Lüsyen başını qaldırdı. Hemin anda en azı on il birden qocaldı...
– Özünüz yaxşı bilirsiniz, doktor. Eşidende hele acıqlandı da. Dedi ki, menim bele sefeh olduğumu bilmeyib, yoxsa yaxın gelmezdi...
Ravik başını yırğaladı. Bele şeyleri çox eşitmişdi.
– Lüsyen, çalışaq, belke, o mamaçadan bir şey qopara bildik. Axı onun günahı olub. Birce adını bize deyin.
Qız birden dikeldi, sanki, bütün varlığı ile kimdense qorunmağa çalışdı:
– Polis? Yox, özüm ilişerem.
– Polissiz... Elece hede-qorxu gelerik.
Qız acı-acı güldü:
– Heç ne qopara bilmezsiniz. Polad kimi möhkemdir... Düz üç yüz frank verdim, axırı da bele... – O, kimononu sığalladı. – Adamın bexti getirmeyende, getirmir... – Qız bu sözleri ele dedi ki, ele bil, özünden yox, başqasından danışırdı.
– Eksine, – Ravik etiraz etdi, sizin bextiniz lap yaxşı getirdi!
Ejenini cerrahiyye otağında tapdı. Qız yene de nikelli aletleri sile-sile parıldadırdı. Bu, onun en sevimli meşğuliyyetlerinden biri idi ve işe ele qapılmışdı ki, Ravikin geldiyini hiss elemedi.
– Ejeni!
Qız diksindi.
– Ah, sizsiniz? Gerek, adamı mütleq qorxudasınız?
– İnanmıram, mende ele zehm olsun. Ancaq siz de xesteleri qonorarla, müalice haqqı ile

<< 1 ... 60 61 [62] 63 64 ... 402 >>