mecmeyini temizleyirdi...
Ravik onu görende, Buaser küçesindeki bistroda oturub seller-sular oynayan penceredn çöle baxırdı. Qefleten, ele bil, başına bir qazan qaynar su töküldü. Evvelce lap şok veziyyetine düşdü, ne olduğunu kesdire bilmedi. Lakin birden sıçrayıb qalxdı, stolu yana iteleyib, ağzına kimi dolu zalla qapıya teref yüyürdü. Sanki, başına hava gelmişdi.
Kimse qolundan berk-berk yapışdı. Geri döndü, heç ne anlamadı:
– Nedir? Ne olub?
Onu tutan xidmetçi idi.
– Pul vermediniz, müsyö!
– Ne? He, bu deqiqe qayıdıram... – Qolunu dartıb çıxardı.
Xidmetçi qızardı:
– Bizde ele qayda yoxdur. Siz...
– Alın... – Ravik cibinden pul çıxarıb, onun üstüne tulladı ve özünü qapıya vurdu... Bir deste adamı yarıb, tini sağa buruldu, Buaser küçesi ile yüyürmeye başladı...
Kimse arxasınca söydü. Bir az özüne geldi, daha yüyürmeyib, diqqeti özüne celb etmemek üçün yerimeye başladı. «Ola bilmez! – Üreyinden keçirdi. – Heç ola bilmez! Men ağlımı itirmişem... Ola bilmez! Bu sifet... onun sifeti... oxşatmışam... Ah, bu lenete gelmiş oxşarlıq! Eseblerim meni oynadır... O, Parisde ola bilmez... Almaniyadadır... Berlindedir... Şüşe tamam su idi, yaxşı seçe bilmemişem. Deyesen, yanılmışam... Yeqin, eledir...»
Kinodan çıxmış adamların arası ile telesir, çatdıqca diqqetle bir-bir hamının üzüne, şlyapasına baxır, gah teeccüblü, gah da narazı baxışlarla rastlaşırdı. Getdikce başqa sifetler. Başqa şlyapalar... Boz, qara, göy şlyapalar... Onları bir-bir ötüb keçir, çevirilib baxır, baxırdı...
Kleber prospektine çatanda dayandı. He, qadın... Yanında da it... Birden yadına düşdü! O da arxasınca gelirdi... Hemin qadını çoxdan ötüb keçmişdi. Tez geri qayıtdı. Qadını uzaqdan görende sekinin kenarına çekildi. Ellerini cibinde yumruqlayaraq, diqqetle, birce-birce yanından keçen adamlara baxdı. İt fener asılmış tirin yanında dayandı, onu imsiledi, yavaş-yavaş ayağının birini qaldırdı. Küçeni «sulayandan» sonra qaçmağa başladı. Ravik birden hiss eledi ki, boynundan ter sel kimi axır.

<< 1 ... 62 63 [64] 65 66 ... 402 >>