çemenleri, bütün sevinci ve ağrı-acısı eks olundu. – Boş-boş danışma! O, çox dehşetli bir iblisdir!
– Ne?
– Fahişe yox, iblisdir. Rus olsaydın, bilerdin.
Ravik güldü:
– Onda, yeqin, çox deyişib. Helelik, Boris, Allah özü senin o iti gözlerini saxlasın!

VII

– Xestexanaya ne vaxt getmeliyem, Ravik? – deye Ket Heqstrem soruşdu.
– Ne vaxt isteyirsiniz. Sabah, birisi gün, ne vaxt olsa... Bir gün ele, bir gün bele heç ne elemez...
İndi onunla üzbeüz dayanmış Ket arıq, qeddi-qametli, inamlı, qeşeng bir qız idi ve hemişeki kimi çox cavan görünürdü...
Ravik iki il qabaq onu kor bağırsaqdan teşrih elemişdi. Bu, onun Parisde ile teşrihi idi. Ketin ayağı yüngül oldu, ele hemin günden işlemeye başladı, polise düşmedi. İndi o qız Ravik üçün tilsime benzer bir şey idi.
– Bu defe qorxuram, – Ket dillendi. – Özüm de bilmirem niye... Ancaq qorxuram!
– Nahaq qorxursunuz, su içmek kimi bir şeydir.
Ket pencereye yaxınlaşıb çöle baxdı. Bu teref «Lankaster» mehmanxanasının heyeti idi. Neheng, qocaman şabalıd ağacı arıq qollarını su elenen semaya doğru uzatmışdı...
– Bu yağış da bir yandan... Men Vyanadan çıxanda başladı. Sürixde ayıldım, hele de yağırdı. İndi de burada tökür... – Ket perdeleri çekdi. – Heç bilmirem mene ne olub. Deyesen, qocalıram...
– Adam cavan olanda, hemişe ele bilir.
– Men başqa cür olmalıydım. İki heftedir, boşanmışam. Gerek, kefim kök olaydı. Ancaq yaman yorğunam. Her şey tezeden tekrar olunur, Ravik. Göresen, niye beledir?
– Heç ne tekrar olunmur, Ket. Biz özümüz özümüzü tekrar edirik, vessalam.
Ket gülümseyerek, süni buxarının yanındakı divanda oturdu.
– Yaxşı ki, qayıtdım, – dedi, – Vyana dustaqxanaya dönüb. Adamın qanı qaralır. Almanlar onu yaman ayaqladılar, Ravik. Avstraliyalılar da onlara qoşuldular. Avstraliyalılar da, Ravik! Ele bilirdim, tebietin sehvidir, Avstriyada nasizm olmaz. Ancaq öz gözümle gördüm!
– Burada teeccüblü heç ne yoxdur. Hökmranlıq dünyanın

<< 1 ... 66 67 [68] 69 70 ... 402 >>