en tez yolxucu xesteliyidir.
– Eledir. Hem de insanları en çox şikest eleyen xestelikdir. Ele ona göre de boşandım. Evlendiyimiz ikice il idi. Elinden heç ne gelmeyen bu avara birden-bire bör-bör böyüren şturmbanfürer oldu, qoca professor Bernştayna küçeni yudurtdu, genden ona baxıb güldü. Bernştayn bir il bundan qabaq onu böyrek iltihabından müalice elemişdi. Behanesi de bu oldu ki, guya, qonorarı çox olub... – Ket dodaqlarını büzdü. – Onu da men vermişdim, o yox...
– Sevinin ki, ondan canınızı qurtarmısınız.
– Boşanmaq üçün iki yüz elli şillinq isteyirdi.
– Baha deyil! Pulla başa gelen her şey ucuz düşer.
– Ancaq heç ne vermedim! – Ket başını qaldırdı. Onun zerif, yaraşıqlı sifetini, ele bil, zerger işlemişdi. – Özü, partiyası, füreri haqqında üreyimde ne var idise, hamısını birce-birce üzüne oxudum. Dedim ki, bundan sonra lap açıq danışacağam. Meni gestapo, hebs düşergesi ile hedeledi. Güldüm, dedim ki, hele Amerika vetendaşı kimi sefirliyin himayesindeyem, heç ne eleye bilmezler, mene evlenmeyin ise özün üçün pisdir! – O güldü. – Bunu gözlemirdi. Daha zehlemi tökmedi.
«Ah, sefirlik, himaye, tanışbazlıq...» – Ravik üreyinden keçirdi. Qız, ele bil, başqa planetden danışırdı...
– Çox maraqlıdır, – dedi, – ne yaxşı, Bernştayna hele de işlemeye icaze verirler?
– Daha qoymurlar. Mende de birinci defe qanaxma olanda, xelveti yoxladı. Allaha şükür ki, uşağa qalmaq olmazdı. Yox bir... nasistden uşağa da qalaydım... – O çimçeşdi.
Ravik ayağa durdu:
– Men gedim. Veber günortadan sonra size baxacaq. Ele-bele, forma xatirine...
– Bilirem. Buna baxmayaraq, bu defe yaman qorxuram.
– Ket, birinci defe deyil ki! Kor bağırsaqdan da asandır. – Ravik nevazişle elini onun çiynine qoydu. – O, menim Parisde ilk teşrihim idi. Bu da ilk mehebbet kimi bir şeydir, qorumaq lazımdır. Bu, bir yana, siz menim bext ulduzumsunuz, mene xoşbextlik getirmisiniz ve yene de getirmelisiniz!
– Eledir, – deye Ket onun üzüne baxdı.
– Yaxşı, helelik, Ket. Saat sekkizde gelib götürerem.
–

<< 1 ... 67 68 [69] 70 71 ... 402 >>